2000 ötesinde dış politika ufukları...

Dış Politika Enstitüsü 25'inci kuruluş yıldönümünü kutluyor. Bu vesileyle bir uluslararası konferans düzenledi. Bu vesileyle Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel etkinlikleri Çankaya Köşk'ünde bir davetle başlattı. Bu vesileyle ben de Köşk'e çıktım.

Şimdi notlar...

* Toplantı salonuna geçilmeden evvel geniş bir salonda davetliler biraraya geldi. Hemen herkesin elinde bir fincan (fincanlarda Cumhurbaşkanlığı forsu) tanışan tanışmayan laflıyor. Etraf diplomat kaynıyor...

- Siz neredensiniz?

- Gazeteciyim.

- Hangi gazete?

- Sabah Gazetesi.

- Aaaa çok ilginç bizim Tunus'da da Sabah diye bir dergi var.

- Aaaa çok ilginç.

- Tunus'a gittiniz mi?

- Maalesef, henüz fırsat olmadı.

- Giderseniz haberimiz olsun.

- Elbette.

***

- Ben Amerikan Büyükelçiliği Basın ve Kültür Müsteşarıyım.

- Çok memnun oldum hanımefendi.

- Ben Türkiye'yi izliyorum 70'li yılların sonlarından beri. Beni en çok sevindiren husus ve Türkiye'nin iyi olacağına dair güven veren husus basındaki çok seslilik. Bakın kaç televizyon kanalı var, farklı sesler veriyor, hepsi evlere giriyor. Kaç gazete var, farklı farklı. Bu çok önemli.

- Siz bütün bu kanal ve gazeteleri sürekli izliyor musunuz?

- Evet hemen hepsini izleyen bir ekibimiz var. Tümünü diyemem çünkü çok var ama basında tartışılan bütün meseleler hakkında fikrimiz var diyebilirim.

***

Konferans salonuna geçelim...

Konferans dili İngilizce (misafirperverliğimiz milliyetçiliğimizi bastırıyor, Cumhurbaşkanı bile konuşmasını İngilizce yaptı), konu: 21'inci yüzyılda Türk Dış Politikası'nın Vizyonu.

Burada bir kelime oyunu var, onu açayım ki gelmek istediğim yere rahat geleyim...

"Vizyon"u biz genelde "Ufuk" olarak tercüme ediyoruz, gayet de güzel oluyor. Ama anadilinde "vizyon" kelimesini kullanan kişi için bu "görüş"e daha yakın.

Vizyon'un kökeninde görmek var, göz var.

"21. yüzyılın dış politika vizyonu" konferansına Cumhurbaşkanı Demirel yanında Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş ile birlikte geldi.

Bu görüntü zaten vizyonu tanımladı!

Topkapı'ya özel sektör eli
Referans için tarih vereyim, 19 Mart 2000 günü bu köşede ("Sabancı Koleksiyonu'nu Louvre'da kim geziyor" yazısı sonunda) Topkapı Müzesi'ne özel sektör elinin değmesinin çok şey değiştireceğine değinilmişti.Bu konuda güzel bir haber aldım, gelen mesajı iletiyorum: "Topkapı Sarayı ile ilgili endişelerinizi çok haklı buluyor ve yürekten katılıyoruz. Biz Türkiye'de kurumsallaşmış bir mücevher firması olarak geçtiğimiz yıl içinde Kültür Bakanlığı ile bir protokol imzaladık.

Topkapı Sarayı Hazine Dairesi'nin dört ayrı odadan oluşan teşhir salonlarının çağdaş müzecilik anlayışına uygun olarak yenilenmesi çalışmalarının resmi sponsoru olduk. 23 Mart 1999 tarihinde Kültür Bakanı İstemihan Talay ve Gilan İcra Kurulu Başkanı Muharrem Geylan tarafından Topkapı Sarayı Mecidiye Köşk'ünde imzalanan protokol: Mücevherlerin sergilendiği dört teşhir salonunun her birinin iç tasarımını, aydınlatılmasını, iklimlendirilmesini, güvenlik sistemlerinin kurulmasını, sergileme vitrinlerinin yenilenmesini, etiket ve grafik çalışmalarını içeriyor. Gilan, protokole göre 2003 yılında bitmesi gereken projeyi hızlandırarak 2001 yılı Haziran ayında tamamlamayı hedefliyor. Projede İngiltere ve Fransa Kültür Bakanlıklarına bağlı müzelerden danışmanlık alınıyor. Louvre, British Museum ve Tower of London müzeleriyle sergileme üniteleri, aydınlatma, güvenlik sistemleri konusunda birlikte çalışıyoruz. Aydınlatma müzecilikte uzman bir İtalyan firma tarafından hazırlanıyor."

Gilan mücevher uzmanı, mücevherlere desteğini vermiş. Bir tekstil firması kaftanlarla ilgilense, bir seramik devi "Çini koleksiyonu için ne yapabilirim" derse güzel olmaz mı? Devlet yanaşmaz demeyin, işte bakın örnek ortada!