5 Nisan 1998 tarihinde böyle bir başlıkla yazı yazmıştım. Doğu Avrupa, Yugoslavya gibi ülkeler etnik sebeplerden dolayı bölünürken Avrupa birleşiyor. AB'nin bugün 15 olan üyelerine katılım artıyor. Hem de AB'ne üye olmak yarışına giren milletler de var. AB, Avrupa Ortak Pazarı'yken üyeleri için daha cazipti. 2. Dünya Savaşı'ndan sonra çelik ve kömür birliklerinin neticesi olarak bir Ortak Pazar, şimdi de Birleşik Avrupa kuruldu.

Ticari yönden büyük atılımlar yapıldı. Ticaretin bayrağı kaldırıldı, milliyetçiliği de kaldırıldı. Birlik'teki üye ülkelerin dev şirketleri birleşiyor. AB'nin bugünkü kimliğinde ise pek çok şey değişti. Tek merkez bankası, tek para birimi, kaldırılan sınırlar, aynı hukuk sistemi ve buna benzer birliktelikler, 300 milyon insanı beraber yaşatıyor. Benim o yazımda üzerinde durduğum konu Avrupalılar'ın milliyetçiliğiydi. Halkların kimliklerinden, milliyetçiliklerinden ve tarihlerinden vazgeçmeleri mümkün değildir.

AB'nin kesin lideri Almanya'dır. İki dünya savaşını kaybeden Almanlar, bugün ekonomik yönden Avrupa'nın kesin hükümdarı oldular. Birleşen Almanya, ilerideki yıllarda AB üyelerinin milliyetçiliğini sarsmaya başlayacaktır. Bugün Almanya'nın istemediği siyasi, ekonomik hiçbir karar AB'den çıkmaz. Almanlar'ın bu liderliğinden İngilizler de, Portekizliler de, Danimarkalılar da, Hollandalılar da rahatsız oluyorlar. Halkların gururu kırıldıkça milliyetçi partilerin sayısı artacaktır. Ve AB'nin ömrünün bir jenerasyondan fazla olmayacağını o yazımda iddia etmiştim.