'HAYIR YAYINLANMASIN'
İçişleri Bakanlığı Brifing Salonu'nda 58 meslektaşımla birlikte oturmuş, Hizbullah'ın vahşet kasetlerini kendi gözlerimle görmeyi beklerken, günlerdir kamuoyunu meşgul eden "yayınlansın mı, yayınlanmasın mı?" tartışmasının "evet" diyenler tarafındaydım: "Evet, bu kasetler yayınlansın. Herkes bu vahşeti görsün. Aklında soru işareti olanların şüphesi kalmasın!"

Hayatı masa başında değil, yaşayarak öğrenenlerden olduğum için böyle düşünüyordum belki de. Gerçeğin, ikinci ağızlardan öğrenildiği zaman masala dönüştüğünü bildiğim içindi "yayınlansın" deyişim. Ama, Hizbullah katliamının sadece 7 dakikasına tanık olduktan sonra, "hayır" diyenlerin saflarındaydım artık: "Hayır, bu işkence görüntülerini yayınlamak da işkence olur."

ÖLÜM FİLMİ GİBİ
Çünkü, bir iki kasete sığdırılan bu görüntüler; meslek hayatında ölüme, katile, caniye, cinayete, vahşete, dehşete, kana, katliama "aşina" olan bir gazeteciyi bile derinden etkileyip, tüylerini diken diken ediyorsa; sıradan bir vatandaşın üzerindeki etkisi ne olurdu, kimbilir?

KONCA'NIN GÖZYAŞLARI
Çünkü, bize izlettirilen kaset, 7-8 dakikada bitmişti bitmesine ama, gözlerimi kapattığımda kurban, katil, yardımcısı ve kameramanın "rol aldığı" ölüm filmi akıp gitmeye devam ediyordu. Elleri arkadan bağlanıp, gözleri ve ağzı bantlanıp yüzü koyun yere yatırılan kurbanın çırpınışı, soğukkanlı celladının, cinayet aleti ipi "ustaca" kullanışı ve çamurlu ayaklarıyla kafasına bastırışı çıkmıyordu aklımdan. Bir insanın acı içinde can verişi, çıkarttığı ölüm sesleri, kendini müslüman sanan katilinin okuduğu dualar beynimde dönüp duruyordu...

Çünkü, kasette bir görünüp kaybolan Konca Kuriş'in korku dolu gözleri, dudaklarının yardım istercesine kıpırdanışı unutulacak gibi değildi. Televizyondaki konuşmalarında ilginç fikirleriyle dikkatimi çeken, kaçırılmasından sonra muhabir arkadaşlarımla izini uzun süre takip ederek "Ona ne oldu?" sorusuna cevap aradığım Konca Kuriş iki gözü iki çeşme ağlıyordu. Sonra gözyaşlarını sildi ve kısa süre sonra ekranda kayboldu...

İzlediğimiz filmler sessizdi. Anlaşılan polis çığlıklardan çok etkilenmememiz için bu "katliam törenini" sessiz izlettirmeyi tercih etmişti bize. Ama, kanlı Hizbullah'ın "rakamsal portresi" bile insana ürperti veriyor, Türkiye'nin ne kadar büyük bir tehlike ile karşı karşıya olduğunu gözler önüne seriyordu. Yakalanan silahlar, cephanelikler, sığınaklar ardı ardına belirince ekranda, henüz vahşetin "çok azına" tanık olduğumuz da anlaşılıyordu...

İçişleri Bakanı Sadettin Tantan, brifing boyunca bu katillerin gerçek Müslümanlar'ı bile korkuttuğunu anlattı. Dindar insanların, bu gözüdönmüş insanlardan uzak tutulması, ibadet etmek için camiye giden insanların bu katillerden ve propagandalarından kurtulması gerekiyordu.

PLANLI MÜCADELE
Ve gördüm ki, bunu sağlamak için uzun ve planlı bir uğraşı şart. Sadece silahlı militanları yakalamakla ve yargılamakla bitmeyecek bu iş... Mücadelenin zorlu kısmı asıl şimdi başlıyor. Hizbullah'ın "beyin yıkayan" takımını çökertmek gerekiyor. Ancak o zaman kâbustan uyanılabilecek. Ancak o zaman silinecek vahşet kasetlerinin izleri gözlerimizden ve beynimizden...

TAYFUN HOPALI