TUTUKLANDI
ONLARI cezaevine götüren olayların başlangıcını huzuruna çıktıkları hakime böyle anlatıyor Çiğdem ve Özlem... Genç kızlıklarının ilk yıllarında, babaları tarafından saçlarını kesmeye, erkek gibi giyinmeye ve kahvehane işletmeye zorlanmışlar. Sonra fırınlarda çalışmışlar. Yani o bahar günlerinin tadını hiç yaşayamamışlar. En mutlu günleri ise, babalarının esrarla yakalanıp tutuklandığı gün olmuş. Baba Yılmaz Keser'in cezaevinde geçirdiği 6 ay da en huzurlu zamanları...

Babalarına para yetiştiremediklerini, baskının ve şiddetin giderek arttığını, ölüm korkusu çekmeye başladıklarını anlatıyorlar. Özlem hüzünlü mektubunda dehşet gecesini şöyle dile getiriyor?: "Eve erken gitmiştim. Kapıdaki bağırtılar üzerine dışarı baktım. Babamın yüzü gözü kan içindeydi. Kapıyı açmamı söylüyordu. Kapıyı kırıp girdi. Bana bıçakla saldırdı. Çaydanlıkla vurdum. Sendeledi. O da elinde iki bıçakla bana vurdu; kan içinde kaldım. Çaydanlıkla yine vurdum, düştü. Boğazına eşarbımı bağladım. Sıktım mı sıkmadım mı hatırlamıyorum."

KİM HAKLI?
KIZKARDEŞLER, hüzün ve dehşet yüklü yaşam öykülerini annelerinin bir sözüyle bitiriyorlar, "Babamızı öldürdük. Yaptığımıza Pişmanız. Ancak elden birşey gelmiyor. Annem 'ağızda bir tane diş çürük olursa o diş çekildiği zaman hiç bir tanesi ağrımaz' dedi. Belki haklıydı, belki haksızdı, bilemiyoruz."

MEHMET KAYNAR