Şimdi soruyorum

G.Saray grubunda 1 puanla son sırada. Oynadığı futbolun karşılığı bu mu? Kesinlikle hayır. En az 7 puanı olmalıydı. Hertha maçında 2 puanı çok anlamsız kaybettik. Milan'ı korkularımız yüzünden kaybettik. Chelsea'yi de Taffarel'in bir anlık aptallığından kaybettik. En zeki adamların bile hayatlarında aptallık anları vardır. Taffarel'inki de bu maça rastladı. Bugün G.Saray 7 puanla çeyrek finali garantilemiş olacaktı. Ama öbür maçlar hep G.Saray'ın umudunu koruyacak şekilde sonuçlanıyor. Liderle arasında sadece 4 puan fark var. 3 puanlık sistemin azizliği bu. Fark açılmadı. Hele Chelsea maçındaki futbola bakarsak, en az başlangıçtaki kadar ümitli. G.Saray kalan 3 maçını da kazanacak güçte. Bir de puanı var, eder 10... O da yeter...

- Rakipler korkulduğu kadar iyi değil galiba?
Terim'le yüz yüze gelip konuşmak isterim. Geçen yıl, "Şeker gibi gruba düştük" dediğimizde çok kızmıştı. Kendisi canlı yayında televizyonlara hala orada takılıp kaldığını gösterircesine, hafif bıyık altından dalga geçercesine, "Bu defa da ben diyeyim, şeker gruba düştük diye" dedi... İşte şimdi soruyorum: Rosenborg'un, Bilbao'nun ve Juventus'un, Chelsea'nin, Milan'ın ve Hertha'nın hangisi G.Saray'dan üstün? Hangisi bu kadar korkulmaya değer? G.Saray'ın Avrupa'nın her takımıyla boy ölçüşebilecek güçte kalitede ve kıvamda bir takım olduğunu sadece dilimizle değil, yüreğimizle ve kalbimizle kabul ettiğimiz gün bu iş biter...

Bugünkü ingiliz gazetelerinden bir cümle, "Chelsea ancak Taffarel oyundan atıldıktan sonra, çok tecrübeli ve çok yetenekli rakibi önünde dengeyi kurabildi". Şimdi bu yazıyı yazan İngiliz gazetecisinin beyninde hangi takım büyük? Bu ifadeye bakarak söyleyin. Eloğlu, bizi bizden iyi tanıyor ve bizden iyi değerlendiriyor.

- G.Saray'da eksik olan neydi?
Son Chelsea maçında her zamankinden iyiydi G.Saray. Bütün zamanların en iyi G.Saray'larından birini seyrettik ilk 30 dakika. Vialli maçtan önce "İki şeyden korkuyorum" demişti.

"Bir, Türkiye'deki deprem felaketi ulusu birleştirdi. Futbolcular bu acı günlerde bütün ulusa bayram yaptıracak bir arayış içindeler. İki, Terim Heathrow Havaalanı'nda olanları çok akıllıca kullandı ve G.Saraylı futbolcularda bir öfke yarattı" demişti.

Gerçekten Fatih, bıçak gibi bilenmiş bir takımla ve harika bir taktikle sahaya çıktı. Tugay, Suat, Emre gibi çok önemli orta saha adamlarının eksikliğine rağmen ilk defa bu sene orta sahaya bu kadar hakim oldu. Takımda müthiş bir yardımlaşma vardı. Hücumda ve savunmada tıpkı Cruyff'un Hollandası gibi çoğalıyorlardı. G.Saray birbiri ardına gol kaçırıyor, ama benim keyfim kaçmıyordu. Sahaya baktığım zaman kendi kendime "Endişelenme bu takım nasıl olsa kazanacak" diyordum. Bu duyguya bir de Manchester'da 2-0 geriye düştüğümüzde kapılmıştım. Ama bu defa akla hayale sığmayan birşey oldu. Taffarel, aptalca kendini oyundan attırınca oyun birden değişti. Buna rağmen G.Saray rakip sahada 10 kişiyle eğilmedi, ezilmedi, başabaş oynadı. Şimdi bana söylesinler: Milyarderler karması Chelsea mi iyi takım, yoksa G.Saray mı?

G.Saray'ı yönetenler önce kendilerini, sonra rakiplerini sağduyuyla değerlendirdiklerinde gerçek G.Saray'ın ne olduğunun o zaman farkına varacaklar. Ve o zaman "Efendim 3 günde bir maç oynuyoruz. Efendim onlar bilmem kaç yüz milyonluk takım da biz şu kadarlık takımız" laflarını dillerinden ve beyinlerinden söküp, "Biz grubun en iyi takımıyız" bilinci ve inancıyla konuşmaya başladıklarında futbolcularını çok daha iyi motive edecek ve çok daha inançlı sahaya çıkartacak.

O zaman işte görelim bakalım, kim tutacak Avrupa'da G.Saray'ı?