Psikolog Fatma Torun Reid, Hikmet Uluğbay'ın intihar girişiminin, çocukluk yıllarında, bir Kurban Bayramı'nda yaşadıklarına dayandığını düşünüyor. Reid, konuyla ilgili Bayan SABAH'a değerlendirme yaptı.

Kesilen kuzu
Uluğbay'ın 6 Temmuz gecesi bulunduğu intihar girişiminden sonra çıkan yazılar arasında, Zülfü Livaneli'nin bir köşe yazısı dikkatimi çekmişti. Uluğbay'ın hassas kişiliğine örnek olarak; küçük yaşlarda, aylarca bakıp büyüttüğü kuzusunun kesilmesiyle yaşamış olduğu üzüntü, yemeden içmeden kesilmesine neden olduğunu, halen de mecbur kalmadıkça et yemediğini anlatıyordu.

Gazeteler aynı günlerde Uluğbay'ın birlikte çalıştığı kişilere karşı sorumluluklarını yerine getiremeyen Japon bürokratların 'harakiri' yoluyla kendilerine infaz cezası uygulamalarını övgüyle örnek verdiğini yazdı.

Acaba intihar girişimi öncesi hiçbir depresyon belirtisi göstermemiş olan hassas ama ruhsal dengesi yerinde bir insan, işiyle bütünleşmiş olmanın duyarlılığı ve aşırı gelişmiş sorumluluk duygularıyla, üst üste gelen yorgunluklar döneminde, kapalı geçmiş bir çocukluk depresyonunu mu sahneliyordu?

İşiyle bütünleşen yetişkin, bir zamanlar kuzusuyla özdeşleşen hassas çocukla aynı kişi miydi? Kuzusunun boynu kesilirken, başka çocuklar merakla bakarken, o belki de kendi boğazı kesiliyor gibi acı çekmişti. (Uluğbay'ın iki kez kendini boynundan, çenesinin altından kurşunlamak istemesi, sadece bir rastlantı mı?)

Bana sahip çıkmadınız!
Ve kendisine bağlı bir kişinin, kendi inisiyatifi dışında işine son verilmesi karşısında söylediği bir tek söz; 'Bana sahip çıkamadınız...'

Onu kurtaramamanın suçluluğu daha da ağırdı. Büyüklerinin kararına saygı göstermeliydi. (Onu çok iyi tanıyan, intihar girişimi sonrası en gerçekçi yorumları yapmış olan Ecevit'e, 'istifamı kabul etmezdi' düşüncesiyle gidememiş olması...)

Çaresizlik içinde ölmek istedi...
Zaten günlerce bir şey yemedi, uyumadı ama bir şey değişmedi...

Üzüntü ve çaresizliğini yüreğinde bir yerlere gömüp büyüdü. Yıllar geçti... 'Çalışkan öğrenci'den, sorumlu 'çalışkan bakan'lığa uzanan yıllar. Ama bir gün kapanmış olduğu zannedilen bir dosya tekrar hayat sahnesinde masaya geldi. Yorgunluk, stres, suçlayıcı gibi duyulan birkaç söz, yaranın kabuğunu tekrar kaldırmaya yetti...

'Yaşamam Allah'ın lütfu' diyerek, onu sevenlerden ve seçmenlerinden özür dileyen Hikmet Uluğbay'ın olayından, toplum olarak hepimizin alabileceği dersler var. Her konuda, özellikle insan psikolojisinde, sadece korku ve endişelerimizden arınmak için değil, kendimizi ve çocuklarımızı daha iyi tanımamız için, daha öğrenebileceğimiz çok şey var..."