Dünden devam

Ebru ÇAPA

Sen bulaştığın her şeyin sağına, soluna, önüne, arkasına, kıyısına, köşesine hakimsin bildiğimiz kadarıyla...

Ama insanlarla çok kavga etmem gerekiyor. Benim krallığım aslında televizyondur. Hem bu kadar egosantrik olacaksın, hem de herkesin her bir bokuna karışacaksın; zor bir şey... En iyi adamlarla çalışmak zorundasın. Türkiye bu açıdan çok zor bir ülke. Bir işte en ufak bir şekilde sıyrılan biri oluyorsa, ille de bir komplekse sahip oluyor. O zaman ben de komplekssiz adamlarla çalışmaya çalışıyorum. .

Televizyon bana hep, "büyük ego"lardan ziyade, "şişman ego"lar diyarı gibi gelmiştir.

Doğru, öyle... Ya ben bu işte çalışıyorum, bu işe vakit ayırıyorum diye bir araba laf ediyorum gördüğün gibi. Ama aslında son kertede, bütün bu televizyon programlarını filmlerde başrol kapayım diye yapıyorum.

Sen hep; "Televizyon nedir ki; fasa fiso," falan gibi laflar edersin ama nedense hep dile getirdiğinden çok daha fazla ciddiye aldığını düşünmüşümdür televizyonu.

Televizyonu ciddiye alıyorum çünkü o işten para kazanıyorum. Efsane derken, senden bir tane daha yoksa, yeter... Beyaz var mesela, değil mi?.. Adamı kıskanamıyorum, hâlbuki kıskanmak isterim. Nesini kıskanayım adamın? Rating'ini mi, yakışıklılığını mı, çok mu komik?.. Benim programımın verdiği iki yıllık arada ortaya çıkan bir adam. Çok da severim, gayet de güzel program yapıyor. Hatta bazen geçiyorum karşısına, kendimden çok daha komik buluyorum. Sonuç? Ben onların hepsini kıskandırıyorum.

Bu kuşağın aidiyeti, hiçbir yere ait olmamak zaten. Tam da onu yakalamış olabilir misin?