Game drive
Game drive, başta aslan olmak üzere leopar, çita gibi tüm vahşi hayvanları kendi ortamlarında gözleme ve resimleme demek. Üstü açık minibüs tipi arabalarla elbette. Yoksa parkta dolaşmak, gezinmek yasak. Yasak olmasa da denemek cesaret ister! Çünkü olmadık bir yerde karşınıza saydığım vahşi hayvanlar veya fil, gergedan, zürafa gibi diğerleri çıkabilir.

Aslında bu cesareti gösterenler yok değil.. Park içinde kamp yerleri bulunuyor. Bazı cesurlar, parkın içinde yer alan ve elektrikli tellerle çevrili çadırımsı kulübe veya bungalov tipi odaların yer aldığı otellerde kalmak yerine, çadırda kalmayı tercih edebiliyor. Daha gerçek bir serüven yaşamak için. Ama iki gün önceki Sabah'ta okuduğunuz Zimbabve'de aslanların genç bir rehberi parçalaması gibi, gerçekten tehlikeli.

Ekvator farkı
Samburu'ya giderken Ekvator çizgisinden geçiyorsunuz. Yani bir ayağınız kuzey, bir ayağınız yarım kürede fotoğraf çektirebilirsiniz. Hatırlar mısınız bilmem, Barış Manço bize dünyayı gezdirdiği programlarından birinde ekvatora gitmiş ve suyun bir kürede saat yönünde hareket ederken, bir adım ötede ters yönde aktığını göstermişti.

Uyanık Kenyalılar ellerinde su dolu maşrapa ve leğen, her gelen turiste bu gösteriyi sunuyorlar. İsteyene 4 dolar karşılığında da ekvatoru geçiş belgesi veriyorlar. Almamak olur mu?

Yol boyunca insanı etkileyenlere gelince:

1- Yoksulluk hemen göze çarpıyor. Yollar son derece bozuk. Neredeyse yolun yarısı toprak yol. Asfalt yol ise paramparça. Yolda tamirat işaretleri var ama ortada hiçbir şey yok. Varsa da, son derece ilkel. Çalışmanın olduğunu yollara üst üste konulmuş taşlardan anlıyorsunuz.

2- Moda diye bir kavram Kenya'da yok. İnsanlar ne bulurlarsa giyiyorlar. Erkeklerde cekete merak var. Kadınlar ise yün hırkaları seviyor. Kenya'nın sıcak olduğunu ve insanların çıplak gezdiğini sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Temmuz-Ağustos ayları onların kış mevsimi sayılıyor ve Kenyalılar da üşüyor. Ama ayaklarından değil, başlarından. Başında kulakları ve boynu bile kapatan bere bulunan, üstüne anorak giyen bir çocuğu yalın ayak veya sandaletle sokakta yürürken görürseniz şaşırmayın.

3- Ulaşım genellikle yürümekle sağlanıyor. Evet otomobiller var, şehir içi veya şehirlerarası ulaşımı sağlayan otobüsler. O otobüsler ki; en az 20-30 yıllık, dokunsan dökülecekmiş gibi, egsoz dumanından göz gözü görmüyor, üstelik normalden 2-3 misli yolcu taşıyor. Bu görüntüler yadırgatıyor insanı ama çok da yabancı gelmiyor bana ne yazık ki...

Bunun dışında insanlar hep yollarda. Şehirlerarası yollarda bile yürüyen insanları görmek mümkün. Bir bakıyorsunuz ki ortada ne ev var, ne köy, ne şehir ama yolda bir kadın-iki çocuk veya iki erkek veya tek başına bir kadın veya erkek yürüyor. Nereden geliyorlar, nereye gidiyorlar? Üstelik vahşi hayvanlarla dolu ormana yaklaştığınız zaman da görüntü değişmiyor. Biraz şehirleşmenin olduğu yerlerde koyunlar, keçiler, inekler, medeniyetten uzaklaşınca zebralar, geyikler ve yine yollarda yürüyen insanlar...

4- Estetik, mimari diye bir kavram da yok Kenya'da. İster tezekten, ister tahtadan, ister betondan olsun ev onlar için dört duvardan oluşuyor. Ve her yerde büyüklü küçüklü dört duvardan oluşan kulü!beler görüyorsunuz. kimin ev, hangisinin hastane, hangisinin kasap, otel veya bar, okul olduğunu kapısındaki tabeladan anlıyorsunuz.