Tanrıçalar çıktı karşıma.
En yaşlısı, biraz şişman ama otoriter olan, 9 bin yaşındaydı... İki göğsü neredeyse karnına sarkmıştı. Desem ki bir karış boyu vardı, yalan olmaz. Bir tahtta oturuyordu. Ellerini iki leoparın başına koymuştu. Güçlüydü. Bacakları da tombuldu ve iki bacağının arasında, yere düşmüş bir bebek görünüyordu.

"Ben en eski Tanrıça'yım" dedi. Konya'nın Çumra ilçesinde, Çatalhöyük'te asırlar, asırlar önce yaşadım.

Yaşadım mı, yaşatıldım mı aslında pek bilmiyorum. Bildiğim doğurganlığı ve gücü bende bulduğuydu insanların. Ben hem Anadolu'nun hem de tüm dünyanın ilk Tanrıçası'yım" dedi.

Sonra, "Belki de bilmiyorsunuz, Çatalhöyük insanoğlunun ilk yerleşim yeri. Beni öyle çok önemsiyordu ki bu halk, tam 9 bin yıl önce beni ölümsüz kılmak, bana saygılarını sunmak için, pişmiş çamurdan heykellerimi yaparlardı. O zamanki insanlar taşları cilalayıp, ilk kesici ve delici aletleri yeni yeni buluyorlardı. Benim varlığım onlara güç ve bereket taşıdı. Ben doğanın, yaşamın, bereketin hakimiydim." diye sürdürdü konuşmasını.

Tanrıça'yı dinleyip bir süre, kendimi kitaplığa attım. Bir kitap "Anadolu'nun bilinen en eski kutsal değeri, Ana Tanrıça "Ma"dır" diyordu. Anadolu'nun en eski insanlarının dilinde "Ma"nın "Anne, ana" demek olduğunu yazıyordu.

Tanrıça isimleri
9 bin yaşındaki Tanrıça'yı ardımda bıraktım. Bu kez karşıma "Kubaba"

çıktı. Hani Kayseri yakınlarındaki Kültepe'de yapılan kazılarda bulunan kil yazıtlarda, "Kubaba" olarak adlandırılan Ana Tanrıça.

Kubaba dedi ki, "Bu topraklar Ana Tanrıça'nın topraklarıdır. Gelip geçen kültürlerde isimlerimiz farklı da olsa, gücümüz ve simgelediklerimiz değişmez. Ana Tanrıça insanlığın koruyucusudur. Doğu Anadolu'nun ilk yerli halkı Hurri'lerin dilinde "Hapat", Hitit sonrası Orta Anadolu'da; Frygia'da "Kybele", kıyı dışı Ege'de; Lydia'da "Kybebe" insanların, yaşamlarını, hayallerini, isteklerini belirleyen, onları koruyan, büyüten, doyuran, güneşi gökte asılı tutan, gece yıldızları parlatan hep Ana Tanrıça'dır."

Efes'e git...

Efes'e git...

Kimin sesi bu içimden yükselen?

Ana Tanrıça'nın çağrısı mı yoksa?

Öyleyse Efes'e gitmeli. "Adı"na Efes'te, bugün sadece tek bir sütunu kalmış, dünyanın gelmiş geçmiş en görkemli tapınaklarından biri kurulan, Artemis'e gitmeli. Çünkü o da bir "Ana Tanrıça."

Yine kitaplara döndüm. Diyordu ki satırlar; "Ana Tanrıça inancı, bu doğurgan toprakların ürünüdür. Tanrıça dini, insanlığın ilk dinidir. Paleolitik dönem tanrıça figürlerinin ortak özelliği doğumu ya da bereketi simgeleyen biçimde, hamile ya da şişman olmalarıdır."

Anadolu'nun ilk toplumları için, doğurganlığı simgeleyen, doğaya bolluk ve bereket veren, yeryüzüne olduğu kadar gökyüzüne de egemen olan Ana Tanrıça'nın önemini gerçekten anlayabiliyor muyuz?

Önemsiyor muyuz?

Bilmem... Yanıtı siz verin.

Size bir ipucu vereyim. Doğada Ana Tanrıça'yı arıyorsanız üç şeyi birleştirmelisiniz örneğin. Sivri ve ulaşılmaz bir kaya, o kayalıkta bir mağara ve yanından akıp giden bir su. Bu üç ögenin bir araya geldiği yerler, ilk insan için "Ana Tanrıça"ya adanmış özel yerler. Örneğin, Ana Tanrıça inancının bir uzantısı olarak kabul edilen Meryem Ana'nın evi de bir tepenin üstünde.

Ben tanrıçalarla sessiz ve soğuk dünyalarını paylaştım bir süre.

Yalnızlıklarını paylaştım.

Çağrıları vardı, "Bize gelin, görün, ve anlayın bizi" diyen çağrılar.Onu aktardım size.