İlk gençlik aşkımın adı unutulmuş heyecanı ile bekledim. Rüzgârın atının yelesine sarılarak gelir sandım. Denizin ak köpüğünün bürümcüğüne bezenerek gelir sandım. Korudağı'nın çam ağaçlarının kokusunu boynuna dolayarak gelir sandım.

Yanılmışım.

Gelmediği gibi, varlığından bir işaret fişeği de ateşlemedi.

Bir işareti olsun gelmesinin, gelemediğinin, gelemeyişinin...

Bir işaret...

Dün sabah Hakan'ın, (ki kendisi Sabah Ulaştırma'dan üç gündür cefamızı çeken şoför arkadaşımız) boynuna bir arının acı öpücüğünü kondurana kadar...

Hakan'ın boynunda toplu iğne iriliğinde iki dudak izi arının. Üzerine de amonyağı basınca oldu mu sana evde kalmış bir kızın papucu büyüklüğünde bir yara!

Turizm mevsimi ya, Güneyli Sağlık Ocağı kapalı, beldenin tek dokturu da yıllık izinde.

Hakan, boynunun acısından kıvrım kıvrım kıvrılmakta. Apar topar Gelibolu Devlet Hastanesi'ne attık kapağı...

Teşhis, arıdan değil, amonyaktan birinci dereceden yanık!

Acil servisin genç doktoru ve hemşireler, "geldi" dediler, "haberiniz yok mu?" Anladım, meğer deprem çok önceden gelmiş...

Hastane, 7 metre kaymış bu yüzden.

Ben, söylenenlerin yalancısıyım.

Ama, gazeteci olarak her yazdığına da kanıt göstermek zorunda değil misin?

Başkalarının yalancısıyım

Süleyman Sabri Öznal, 15 ve 16 dönem Edirne milletvekili. Aynı zamanda barajlar yapan bir inşaat yüksek mühendisi. Köken olarak Dedeağaçlı. Aklı buradaki mal varlığından çok Dedeağaç'ta kalanlarda bu yüzden.

Öznal, bir hafta içinde bölgenin 500 milyar zarara uğradığını söylüyor. "Bu işi Yunanlılar yaptı" dedikten sonra ekliyor: "Yine bir hafta içinde 1600 dekar arazi el değiştirdi. Balıklar koktu, satamıyoruz."

Ben söylenenlerin yalancısıyım.

İstanbul Avcılar'da nalburiye işi yapan Ahmet Bey, Erikli'yi mekân tutanlardan. İlk kez 1987 yılında gelmiş, "ama" diyor "her geçen yıl bozuluyor Erikli. Deprem Erikli'ye yıllar önce geldi de, bunların haberi yok."

Ahmet Bey anlatıyor, onun yalancısıyım.

Erikli'ye gelenler daha çok İstanbul ve Edirne'den. İçinde sıcak suyu, elbise dolabı, sabunu, havlusu ve de sabah kahvaltısı olmayan bir "pansiyon" odası 15 milyon Törkiş lira. Buzdolabı dahil dayalı döşeli bir evin geceliği ise 10 milyon Türk lirası...

Bütün sokaklar tozdan geçilmiyor.

Daha nasıl "deprem" olsun.