Geçtiğimiz pazar biz de Babalar Günü'müzü kutladık... Bakıyorum da bana göre eşim iyi bir baba...
O da her baba gibi sabırsız... Akşam gezmelerine çocuksuz gitmekten yana...
Hatta çocukla gidilebilecek gezi ve tatillerde dahi pürüzler çıkarmakta usta... Ama yine de çocuklarına düşkün...
İlk çocuğumuz Aliye 5 günlüktü... O gün eşim Gürkan ile tartıştım.. O sırada Aliye, Gürkan'ın kucağındaydı. Şöyle bir bana baktı, 'babamla nasıl böyle konuşabilirsin' dercesine... O gün bugün Aliye'nin yanında tartışmıyorum. Yoksa kaybeden ben olacağım, ikiye karşı bir..
Babasını küçücük yaşta ayırtediyordu. Cilveleri, gülücükleri öylesine babaya özeldi ki... O kadar bezlerini değiştirdim, yedirdim, içirdim yine de o gülücükleri alamadım.. Baba sokağa çıkıyorsa yaygara kopuyordu, ben çıkarken el sallıyordu.
Tatile gittiğimizde babası ile denize giriyor, onunla kumlarda yatıyordu. Bense mayosunu değiştiriyor, kuruluyor, güneş kremini sürüyordum...
Keyifli dakikaları baba kız birlikte yaşarlarken ben, arkalarından havluları topluyor, küreğin kovanın kumunu yıkıyordum... Restorana gittiğimizde, Aliye'yi yedirirken, baba da yemeğini bitiriyordu... Ben yemeğime başladığımda onlar çoktan restoranda tura çıkmış oluyorlardı... İkinci çocuğuma hamileyken, bir gün Aliye'nin bebeklik kasetini seyrettik, Aliye ile birlikte... Zaman zaman çığlıklar atıyor, ağlıyor...
Sonradan keşfettik, babası ne zaman bebek Aliye'yi kucağına alsa, onunla konuşsa kıskanıyor, ağlıyor...
Aliye'nin babasına duyduğu bu düz sevgi, Gürkan'ı eritti, kızına bir başka düşkün oldu... Dediler ki, 'kızlar babaya, erkekler anaya düşkün olur...' Ve ikinci çocuğum erkek oldu; Mehmet.. Diş çıkarttığı bir gece sürekli ağlıyordu, ne yaptımsa susturamadım... Gürkan aldı kucağına, başını babasının omzuna dayadı ve uyudu.
Eşim, 15 günlük bir iş seyahatine çıkmıştı. Bu süre içerisinde babalarını sormadılar. Bir gece yarısı eve döndü, eşim...
Çocuklar uyuyor... Derken, Mehmet babasının sesini duydu ve ağlamaya başladı. O uyanınca, Aliye de kalktı... Aliye daha uyku sersemi karşıladı babasını, yanına oturdu, öylece kaldı... Ama, hani "analara düşkün olur" dedikleri "oğul" cinsi Mehmet var ya, babasının göğsüne dayadı başını gözlerini dikti babasının gözlerinin içine, gülümseyen bir ağızla en az 10 dakika bakakaldı, kımıldamadan...
Bakalım bana ne zaman bakacak öylesine derinden?!...
Aslında çocuklarımın eşime olan düşkünlüklerinin sırrını biliyorum. Eşim eve nasıl bir ruh hali ile gelirse gelsin, asla çocukları ile olan ilişkisine bunları yansıtmıyor... Çocuklar onu nasıl karşılıyorsa, o da aynı sevecenlikle onlara koşuyor. "Gidin başımdan, yorgunum, şimdi sırası değil" demiyor... Oyun istiyorlarsa oynuyor, bugün ne yaptıklarını soruyor, dinliyor, onlar bir şey sorarsa cevap veriyor...
İkinci önemli nokta ise; burada kendime de pay çıkarabilirim, babaları ile çocukların ilişkisine müdahale etmiyorum. Azarlayacaksa o azarlasın, onun yerine ben azarlamam. Ayrıca her evin kendine göre belli kuralları var... Bu kuralları da anne-baba uygulayacak... Kim görürse, farkederse o müdahale edecek... Ne bileyim, müzik setini karıştırmasın, bardağını ters çevirmesin, sofranın örtüsünü çekmesin, saatinde yatsın, yemeğini yesin vs...vs...
Tabii bu direkt ilişkinin sonuçları, özellikle Aliye konuşmaya başladıktan sonra daha da belirginleşti... İsteklerini, kimi tercih ediyorsa ondan istiyor: "Baba, sen beni yıka..." "Babam yedirsin..." "Babam yatırsın..." gibi...
Canım ben de o kadar kötü bir anne değilim... Son zamanlarda ılık sütünü benim hazırlamamı istiyor... Babası sıcak yapıyormuş!...
