Trabzonspor, büyük takım olma özelliğini günden güne yitiriyor. Ne yazık ki kimse bunun farkında bile değil. Yıllarca kendi kişisel çıkarları doğrultusunda takımı bir amaç değil bir araç olarak görenler, bu takımın bugünkü durumundan sorumludurlar. Bu sezon, son yılların gerek oyun bazında gerekse sonuç bazında en kötü günlerini yaşamasına rağmen önümüzdeki sezonun hesaplarını şimdiden yapmayı düşünecekleri yerde hala kongre çekişmeleriyle zaman kaybediyorlar. Bu aymazlığın aşılmaması durumunda Trabzonspor'u çok kötü günler bekliyor.
Dün bir kez daha gördük ki, Trabzonspor büyük karşılaşmalarda bırakın rakibe üstünlük kurmayı, ne yazık ki direnç bile gösteremiyor. Geçmişi yaşayan bizler, belki olaylara duygusal bakıyoruz. İstanbul büyüklerine yıllarca kafa tutmuş bir takımın pısırık, kendine güvenmeyen bir yapıda sahada yer almasını kabullenmekte inanın güçlük çekiyorum. Fakat objektif gözle baktığımızda şampiyonluğu hedefleyen bir takımda bugünkü kadrodan 2-3 oyuncu dışında diğerlerinin yeri yok. Böylesi bir yetersizliğe rağmen Trabzon'da forma giyen oyuncuların daha mücadeleci olması gerekmez mi?
Savunma diye diye bir sezonu bitiriyoruz. Savunma, yıllardır kangren olmuş durumda. Teknik direktör Milne herhalde oynanan futboldan memnun olacak ki, hiçbir değişiklik yapmayı aklına getirmiyor. Savunma oyuncuları dünkü maçta da aldıkları her topu ileri vurmaktan başka bir şey yapmadılar.
Top Trabzonspor'da iken 4-5 oyuncunun kendi sahasında çakılı kalmasının bugünkü futbolda izahı mümkün değil. Rakibe verilen pozisyonları ve yenilen golleri göz önüne getirdiğimizde Trabzonspor'un bu sezon ligdeki durumunu normal karşılamak gerekiyor.
Kişisel çıkarları bir an önce kenara bırakarak kendisinden bekleneni sahaya yansıtabilen bir Trabzonspor yaratmanın yollarını araştırmalıyız.
