 |
 |
| 09.05.1999 |
| Anasayfa |
| Son Dakika |
| Haber İndeksi |
| Yazarlar |
| Günün İçinden |
| Politika |
| Ekonomi |
| Dünyadan |
| Spor |
 |
| Magazin |
 |
| Sofra |
 |
| Bizim City |
| Sizinkiler |
| Para Durumu |
| Hava Durumu |
| İşte İnsan |
| Astroloji |
| Reklam |
| Sarı Sayfalar |
| Arşiv |
| Hazırlayanlar |
| Sabah Künye |
| E-Posta |
|
|
|
|
|
|
| Win-Turkce US-Ascii |
| © Copyright
1999 MERKEZ GAZETE DERGİ BASIM YAYINCILIK SANAYİ VE TİCARET A.Ş. |
Anneme söyleyemediklerim
Biz, annelerimize olan duygularımızı, daha doğrusu dile getiremediğimiz hislerimizi, birer mektupla ifade etmeye çalıştık. Siz de, ona olan sevginizi kendinize saklamayın ve sevginizi içinizden geldiği gibi gösterin.Yasemin K. ŞAHİNKAYA "Boğazımda bir düğüm, kalbimde bir şıkışma... Uykumdan uyanıyorum. Kaybetme korkusu ile tüm benliğim sarsılıyor. Onsuz bir hayat fikri nefesimi kesiyor. Kim beni onun gibi kayıtsız şartsız, yargılamadan, bir şey beklemeden sevebilir ki? Tamam, biraz bencilce düşünüyorum belki. Sırf kendim için istiyorum Onu. Ama bunu bana o aşıladı. Tek olduğumu, ne yaparsam, nasıl olursam olayım, yeryüzünde beni karşılıksız bir tek onun seveceğinin garantisini yine 'O' verdi. Hastalandığım zaman tüm nazımı, kaprisimi Onun çekeceğini, hangi konuda olursa olsun başım sıkıştığında Onun yardımıma koşacağını bilmenin verdiği güvenle büyüdüm. Babamla birlikte bana 'steril', sadece sevgi ve saygının olduğu bir dünya yarattılar; gurur dolu, kötülüklerin, yalancılığın, riyakârlığın olmadığı bir dünya... Bunun için ki yokluğu; tamamen benim için yaratılmış bir dünyanın yerle bir olması ile eşdeğer. Annem... Hayat dolu olmayı, en zor anlarda bile hayata sıkıca sarılmayı bana O öğretti. Her yeni günü güvenle, şevkle karşılamayı, sevgimi sınırsızca göstermeyi, yaptığım şeylerle gurur duymayı, gurur duyacağım şeyler yapmamı yine O öğretti.
Kendim için kendime bakmayı, her şeyden önce kendim için var olmayı O aşıladı. Çocuk olmanın büyüsünü yaşatırken, içindeki çocuğu daima ayakta tutarak hayattan zevk almamı O sağladı. O ve babam! Hep birbirlerini tamamladılar... Annem zaman zaman babamla aramda köprü oldu. Kendimi bir erkeğe en doğru nasıl anlatacağımı, (bu erkek babam dahi olsa) o erkeği nasıl anlayacağımı bu sayede dolaylı yoldan öğretti. Beni çok sevdi... O kadar çok sevdi ki, sevgisi ile bir kartal misali kötülükleri benden uzaklaştırdı. İlk gençlik yıllarının yanlışlarından beni korudu. Ama hata yapmama da müsaade etti. Bazı şeyleri kendim yapmadan öğrenemeyeceğimi ya da rahat edemeyeceğimi bilecek kadar beni tanıdığından... Tek kusuru beni onsuz bir hayatın varlığına hazırlamaması oldu. Yaşıtlarımın annelerinden biraz daha büyük olmasının, onu kaybetme korkusunu içimde çığ gibi büyüttüğünü farketmedi. Bu korkunun benliğimi sardığını hissetmedi. Ama şimdi söylüyorum: Anneciğim, Varlığın, varlığımı destekliyor. Yaptığım her şeyde arkamda olman bana güç veriyor. Sensiz bir hayatın varlığı fikri bile beni ölesiye korkutuyor. Lütfen hep yanımda ol! Kendine, kendin için olmasa dahi benim için iyi bak. Ne kadar şanslı bir çocuk olduğumu, bundan sonraki anneler günlerinde ve tüm günlerde bana hissettir. Çocuklarıma, senin bana olduğun gibi iyi bir anne olmam için yardım et. Seni sevdiğimi, daima benim de senin yanında olduğumu unutma. Bu 'Anneler Günü'nde, seni diğer annelerden farklı kılacak sevgimi kalbinde hisset.
Seni sen olduğun; seni annem olduğun için çok seviyorum. Annem olduğun için sana teşekkür ediyorum. Anneler Günü'n kutlu olsun. Kızın"
|
Copyright © 1999, MERKEZ GAZETE DERGİ BASIM YAYINCILIK SANAYİ VE TİCARET A.Ş. - Tüm hakları saklıdır