Eylül kaybettiği mutluluğu uyuşturucuda aradı. Şimdi hapiste, hayat ise onu bekliyor

Ayrılık felaket getirdi
Her şey yolundaydı Eylül için. Ta ki anne babası ayrılana kadar. Aile içindeki gerilimler ister istemez genç kızın iç dünyasına da yansıyordu. Bir gün baba Muhammed PadashHooshyar, bavulunu topladı ve Amerika'ya uçtu. Orada da evlendi. Bu olayın ardından Eylül'le aralarındaki tek ilişki, ona gönderdiği dolarlarla sınırlı kaldı. Anne Seba, kendini "sosyal yaşantıya" vermişti. Günlerinin çoğunu Almanya'da, arkadaşlarıyla geçiriyordu.

Aile dağılmıştı artık. Eylül de liseyi bitirir bitirmez, atlayıp İstanbul'a geldi. Çocukluğundan bu yana ideali olan şeyi yapacak, modacı olacaktı. Yetenekliydi, kime gösterdiyse "Çizgilerin çok güzel" diyorlardı.

Modacı olacaktı
Eylül, İstanbul'a gelir gelmez yeni arkadaşlar edindi. Arkadaşlar iyiydi de, bir süre sonra çoğunun uyuşturucu kullandığını fark etti Eylül. Zaten çalkantılı bir yaşantısı vardı. O da, kendi deyimiyle "Karanlığın içindeki mutluluk ışığını" extacy haplarında ve esrarda buldu. 2 yıl sürdü bağımlılığı. Kozyatağı'ndaki evinde 50 tane extacy hapıyla yakalandığında da son buldu.

Eylül, şimdi 26 yaşında ve Bakırköy Kadın ve Çocuk Tutukevi'nde demir parmaklıkların ardından gözlüyor geleceği. Ve ağzından herkese ibret olacak sözler dökülüyor: "Güzel başlayan ama kötü biten bir çocukluk geçirdim. İstanbul'a geldim. Herkes uyuşturucu kullanıyordu. Benim de ağzıma bir parmak bal çaldılar. O bal, daha sonra acı bir tat bıraktı ağzımda. Ama silmek için geç kalmıştım. Artık kararlıyım. Kendi tedavi edip bu illetten kurtulacağım."