Devlet ilacımızın parasını ödemiyor

* Eşime meme kanseri teşhisi kondu. Onkologlar, H..... denen ilacı kullanmamız gerektiğini söyledi. Maliyeti bizim gücümüzü aşıyor ve devletçe ödenmiyor. Meme kanserli hastaların yüzde 30'u, bu ilacı kullanıyormuş. Devletin ödememesinin nedenini anlamış değiliz. Sadece ilerlemiş hastalara ödeniyormuş. Bu nasıl uygulama?

Günümüz dünyasında ilaç, kişilerin kendi imkanları ölçüsünde elde edebilecekleri bir mamul olmayıp; gereksinimi olan herkesin kolayca ulaşabileceği bir ihtiyaç maddesidir. Çağdaş bir toplum, çeşitli mekanizmalarla, ilacın herkes tarafından erişilebilir olmasının yolunu açık tutmak zorundadır. Toplumlar; genel bütçe, sosyal güvenlik kurumları, özel fonlar veya hayır kurumları aracılığıyla ya da genel/özel sağlık sigortası sistemleriyle, kişisel imkanları elvermese de, her ihtiyacı olanın ilaç gereksinimini karşılar. Dolayısıyla ilaç, toplumsal sorumluluk bağlamında üretilip, pazarlanan bir mamuldür. Çoğu zaman da vazgeçilemez ve ertelenemez bir ihtiyacı karşılar. Birçok ülkede sağlık sigortaları ile sosyal güvenlik kurumlarının ilaç geri ödemeleriyle ilgili bazı sınırlamaları ve kuralları vardır. Bunlar çoğu zaman, ilaç harcamalarını azaltmak amaçlıdır. Sosyal güvenlik kurumlarının ve sağlık sigortalarının giderlerini kısması, suiistimalleri azaltmak üzere bazı tedbirler almaları doğaldır. Ancak bu tedbirler, hastaların sağlığına zarar verip, tedavilerini aksatacak şekilde olmamalı.

TASARRUF ÖLDÜRMESİN!
Eğer ödenmeyen bir ilacın yeri, benzer etkili bir diğeri tarafından doldurulamıyor ve bundan dolayı hastanın tedavisi eksik kalıyorsa, iyileşmesi gecikip engelleniyorsa, daha da kötüsü sakatlanıp ölüyorsa, bu asla kabul edilemez. Hastanın tedavisi o ilaç kullanılmaksızın da yapılabiliyorsa, yani o ilacın yerine geçebilecek ve benzer etkiye sahip başkaları varsa, bu takdirde söz konusu ilacın ödenmemesi bir sorun oluşturur mu? Bu soruya da kolayca 'hayır' diyemeyiz. Çünkü, tedaviyi seçmek hekime ait bir karardır.

HASTA ZORLANAMAZ
Hastanın; güven duyduğu bir hekimin gerekli gördüğü bir ilacın yerine, bir başkasını kullanmaya zorlanması da pek kabul edilebilir değildir. Yarın, tedavi istenen sonucu vermeyip, hasta sakat kalır veya kaybedilirse, hastanın veya yakınlarının zihninde hep 'o ilacı kullansaydı( m) belki iyileşecekti( m)' düşüncesi olacaktır. Yaşamı sürdürme kaygısı, herkes için en önemli ve öncelikli gereksinimdir. Buna saygı duymak gerekir. Peki maliyetler nasıl azaltılacak? Devlet; harcamaları azaltmak için doğru tıbbi gerekçeler dışında ilaç kullanımını önlemek üzere reçetelendirmede ulusal tanı tedavi rehberlerine uygunluğu esas almalı, ruhsatlandırma ve ücretlendirme süreçlerini rasyonalize etmeli, ilaç tanıtım ve pazarlamasında etik ilkeleri hayata geçirmek için denetimler yapmalı ve hekimlerin mezuniyet öncesi ve sonrasında akılcı ilaç kullanımıyla ilgili eğitimlerini yeterli hale getirmelidir.