  |
|
İki nostalji albümü
 Nostalji aldı başını gidiyor. En son, Ayla Dikmen'in şarkıları (nihayet!) çıktı. Coşkun Plak'ın bu albümü hazırladığı yıllardır söyleniyordu, hatta İMÇ'deki dükkânlarına defalarca uğrayıp sormuş, sonra umudu keserek vazgeçmiştim. Ama geç kalmaları haklıymış. Gerçekten de emek verilmiş, çok değişik bir albüm olmuş. Ayla Dikmen belki çok büyük bir ses değildi ama daha 1966 yılında yaptığı Niksarın Fidanları'yla Anadolu pop ya da sadece Türk pop müziğine yepyeni ufuklar açmış, sonra da çok iyi plaklar yapmış bir öncüydü. Albümde, onun eski parçalarının altına yepyeni ve çağdaş bir müzik döşenmiş. Böylece, eğer Ayla Hanım bu şarkıları günümüzde plak yapsaydı, nasıl olurdu sorusu kesinlikle cevaplanmış. Ayrıca Yaşar'la güzel bir düet yapılmış, Emre Altuğ ve Deniz Seki onun birer şarkısını yorumlamışlar ve kimi ünlü şarkılarından remiksler de eklenmiş. Yani tam bir güncelleştirme çabası... Bir diğer albüm de Ossi Müzik'ten çıkan Seyyal Taner (En iyileriyle: 2) albümü. Burada onun 1986-87 kayıtları var. O ünlü Naciye'yle birlikte... Tüm parçalar kaliteli ve Seyyal Taner'in vaktiyle fazlaca ön plana çıkan 'show woman'lığının onu şarkıcılığını nasıl unutturduğunu bize hatırlatıyor. Naciye'ye gelince... "Neresi ünlü?'' demeyin... Bu Olcayto Ahmet Tuğsuz bestesi güzel şarkı, hem 'sosyal bir içerik' taşıyor hem de içindeki "Şans bu... Şans bu...'' tekrarlarıyla, bizim cumartesi-pazar briç gurubumuzun neredeyse milli marşı! Biz sevinmeyelim de kim sevinsin?
|
