 |  |
 |
|
Demirel: "Çok zor, çok kötü günlerdi"
 Adnan Menderes Başbakan iken Demirel de "Genel Müdür'dü."
- Sayın Demirel... Menderes'in idamı... İdamdan önce prostat muayenesi... Hakaretler.
- Çok zor, çok kötü günlerdi... Doğrusu dönmek ve konuşmak istemiyorum... Çok üzüldüğüm günlerdi.
Demirel 1965'te Başbakan oldu.
Ve "makam odasına" girdi.
Oda "Adnan Menderes' in odası."
Demirel:
- Adnan beyin oturduğu koltuk duruyordu... Çalıştığı masa da.
O anda ne hissettiniz?
- Adnan beyin hizmet ve demokrasi bayrağı, ihtilalle yere düşmüştü... Bayrağı yeniden burca dikmek gerektiği hissiyle Adnan beyin koltuğuna oturdum.
Demirel:
- Adnan beyin makamına, mevkiine değil, demokrasi aşk ve hizmetine taliptim.
- O koltuğun hakkını vermem gerektiğini düşünüyordum... Verdiğime de inanıyorum.
- Menderes' in odasında çalışmak benim için müthiş bir itici güç oldu.
Sayın Demirel... Celal Bayar size ihtilal dönemini, karşılaştıkları muameleyi anlattı mı?
- O konu açılınca Celal bey müthiş bir acı içinde olurdu... İnanılmaz bir teessür... Derin üzüntü.
Demirel:
- 1960, 1971, 1980... Devlete karşı yapılan olaylardır... Olup bitenler acısıyla tatlısıyla, ızdırabıyla sevinciyle bizimdir... Bunlardan husumet değil, ders çıkarmaya çalıştık.
- Sayın Demirel... İhtilalden sonra bir hakarete, fiziki olaya, tartaklanmaya, incitici davranışa maruz kaldınız mı?
- Başbakanlık' tan alınıp Hamzakoy' a, Zincirbozan' a yollanmak kafi derecede incitici değil mi?.. Hayır, bahsettiğiniz anlamda bir kaba davranışları olmadı . . . Şahsımıza karşı naziktiler.
|
