|
 |
 |
 |
 |
|
Barbie'lerimle oynarken manken olmak isterdim
26 yıllık ömrüne bir 'Altın Ayı' bir de 'Altın Portakal' sığdıran Sibel Kekilli sürekli, bir arayış içinde olduğunu ama neyi aradığını bilmediğini söylüyor: Hayalim oyuncu olmak değildi. Dergilere bakar 'Ben de böyle güzel olsam, böyle kocam olsa' derdim. Hayatım bir günde, bir filmle değişti '.
Almanya'da 16 Haziran 1980'de sıradan bir ailenin kızı olarak doğdu. 2004 yılında Fatih Akın'ın 'Duvara Karşı' filminde rol alması hayatında bir dönüm noktası oldu. Önceleri kimseye pek bir şey ifade etmeyen Sibel Kekilli ismini artık herkes biliyordu. 54. Uluslararası Berlin Film Festivali'nde 'Altın Ayı' ödülüne layık görüldü. Ardından Tom Hanks'in en iyi erkek oyuncu seçildiği 13. Hamburg Bambi Ödülleri gecesinde en iyi kadın oyuncu oldu. 2004 yılında Almanya'nın en başarılı 100 ismi arasında 33. sırada yer alıyordu... Kendi yorumuyla 'bir filmle hayatı değişen' Kekilli son olarak 12 Eylül döneminin anlatıldığı 'Eve Dönüş' filminde rol aldı ve 'Altın Portakal' kazandı. Kazandığı tüm bu başarılar onu mutlu edeceğine, korkudan ağlattı. Mutluluğu küçük şeylerde aradığını belirten 26 yaşındaki oyuncu, hayatının bilinmeyen yönlerini Marie Claire dergisine anlattı...
BİR GÜNDE HER ŞEY DEĞİŞTİ
* Hayatım bir günde, bir film ile değişti. Aslında hayalim oyuncu olmak değildi. Barbie'lerimle oynarken manken olmak ve evlenmek isterdim. Dergilere bakar, "Ben de bu kadar güzel olsam, böyle güzel kocam olsa" derdim. Oyuncu olduğuma hala inanamıyorum.
* Oyunculuğun bana göre en zor kısmı ruhumun bir parçasını açmak ve vermek. Bunu özel hayatımda bile yapamıyorum. İnsanları yaklaştırmıyorum. Bu hem bir güven sorunu hem de insanları korkutmak istemiyorum içimi açıp. Ama mesleğimde yönetmenlere teslim oluyorum. Bu, çok enerjimi alıyor ama kendime zarar vermiyorum o anda. Hayatımda hep  kendine zarar veren biri oldum. Çok hızlı yaşıyordum, içimde kendime karşı bir öfke vardı çünkü çocukluk koşullarım çok zordu. Öyle bir enerjiyle yaşadım. Şimdi o enerjiyi oyunculukta kullanıyorum.
* İlk filmimi Türkiye'de yapmak istemedim. Almanya'da film yapmak benim için daha önemliydi. 'Eve Dönüş'ün ise senaryosunu beğendim. Canlandırdığım karakterin tüm hayatını düşünüyorum. Nereden geliyor, ne yaşadı, neden şimdi böyle davranıyor diye bakıyorum. Onun bir hayatı var orada. Bunu belki insanlar görmüyor ama ben his olarak biliyorum.
* 'Duvara Karşı'yı çektiğimizde İstanbul'a en az 15 yıldır gelmemiştim. Önce İstanbul'dan nefret ettim. Beni boğdu. 24 saat yaşayan bir şehir bu. Bir de tam çekimler sırasında apandisit ameliyatı oldum, bunalıma girdim. Ama şimdi bu kadar yaşayan bir şehir olmasını seviyorum.
MUTLULUKTAN KORKUYORUM
* Özel hayatıma dair istemesem de o kadar çok şey bilindi ki, artık korumak istiyorum. Yalnızlığımdan şikayetçi değilim. İnsanları yanıma, kalbime yaklaştırmadığım için daha yalnızım başkalarına göre.
* İsmim yere düşmemiş yağmur damlası anlamına geliyor. Her an arayıştayım ama neyin arayışında olduğumu bilmiyorum. Mutlu oluncaya kadar arayışım sürecek. Hayatta bir filmim olsaydı adı 'Özgür Ruh' olurdu. Çünkü insanlar özgürleşmek istedikçe yalnızlaşıyor ve bir şekilde kayboluyor.
* Mutluluktan korktuğum için hayattan çok keyif alamıyorum. 'Altın Ayı'yı aldıktan sona üzüntüden ağladım, korktum. Bu yüzden benim en güzel anım ancak küçük şeyler; mesela sevdiğim bir yerde oturup bir şey içmek olabilir.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
