|
Atamayana atarlar
Şampiyonlar Ligi maçlarıda dahil, Galatasaray'ın kendi sahasında hiç bu kadar rakibe teslim olduğu bir karşılaşma seyretmedik.
Belirli anlarda değildi, bu boyun eğişler. Maçın başından itibaren Bursapor'un istekli oyunu ve arzusuyla, Galatasaray'ın şaşkınlığı birleşti. Daha 4. dakikada gelen Bursaspor golünden golden sonra Galatasaray'dan silkinme bekledik. Ancak kaçan goller ve pozisyonlar bu andan itibaren yine Bursapor hanesine yazılıyordu. Galatasaray'ın Salı günkü 3-2'lik Liverpool galibiyeti, oyuncuları Olimpiyat Stadı'nda bırakmış, o keyifli anları yaşarken, gerçek hayatla yüzleşmelerine engel olmuştu.
Raşit Çetiner'den görevi devralan Engin İpekoğlu ile birlikte yakalanan ivmenin tesadüf olmadığını kanıtlıyordu Bursapor takımı. Neredeyse tüm ikili mücadeleleri kazandılar. Yerden ve ayağa top oynadılar. Birbirleri ile yardımlaşıyor ve yakın oynayarak Galatasaray'ın irtibatını kesiyorlardı.
FORVETLER DEĞİŞSE!
Nedense bir kolaycılık vardı Galatasaray'ın üstünde. Gerets de aynı havadaydı. Geriye düştükten sonra farklı bir çare bulmak yerine yine ön liberolardan birini (Ayhan) çıkartıp, daha ofansif bir oyuncuyu (İliç) sahaya sürdü. Halbuki Bursaspor'u farklı kılan orta sahadaki direnci ve pozitif paslaşmasıydı. Belçikalı mücadele etmek, akıl üretmek yerine, risk alıp maceracı olmayı tercih etti.
Güven vermeyen bu tarzı, tekniği yüksek oyuncular da değiştirmedi. Beraberlik golünü getiren pas Bursaspor'dan geldi. Bunun ardından kaçan goller yine Bursaspor adınaydı. İki takımın forvetleri (Sinan-Ümit) yer değiştirseler, G.Saray'ın belki de tarihi farkla yenildiği yazacaktık şimdi.
Ama şans Antalya'daki gibi yine Galatasaray'a güldü. Okan'ın akıl dolu vuruşu 85'te kabusu bitirdi. Maçtan sonra üzülen taraf Bursaspor olacak elbette. Ama Galatasaray'ında düşünen taraf olması gerekiyor. Rakip forvetlerin kendilerinden değilde, takımlarından oynadığı bir maçı da yaşayabilirler.
|
