  |
|
ZANLI FiNALiSTLER
Dünya Kupası tarihinin "kirli futbol" namı ile maruf İtalyası, Almanlar'ı 2-0 yenerek turnuvanın ilk finalisti oldu.
İtalyanlar koca stadı doldurup, susmaksızın tezahürat yapan Alman seyircisinden hiç etkilenmemişçesine mücadele ettiler.
Temmuz sıcağına rağmen durmaksızın koşan İtalyanlar için "Zihinlerinde ülkelerindeki küme düşme davası yoktur" diyebilmek, yanılgıya yakın bir iddia olur.
Bence başarıyı yakalama hırslarının en itici gücü zihinlerindeki 'şike davasından yırtma gayreti' idi.
Bu da bir varsayım diyebilirsiniz! Ancak bu varsayımın delillerle güçlendirilmiş iki ispatını göz ardı edemezsiniz. Şampiyonlukla gelebilecek "Af beklentisi" İtalyanlar'a "doping" etkisi yaptı! Aksi takdirde rakip saha ve seyirci, bozuk moral, tüm olumsuz şartlara karşı verdikleri mücadeleyi açıklamak zor.
İkinci delil ise maç sonrası hâlâ bozulmayan konsantrasyonlarının kameralara yansıması idi! O konsantrasyon olmadan kadrosundaki 13 futbolcusu savcı iddianamesinde sanık gözüken bir takımdan bu performansı beklemek hayal olurdu!
Şimdi bu kupa finaliyle kazanacakları şampiyonluk, duygusal ve toplumsal bir tavırla kendilerine bir af getirir mi göreceğiz.
Bir başka deyişle; İtalya şampiyon olursa;
"Hukuk mu, duygusallık mı egemen? olacak?" onu da göreceğiz!
|
