 |  |
Ben acemi erdim herhalde ondan...
Geçtiğimiz eylül ayında ortalığı gümbürdeten Ermeni konferansı ile ilgili olarak İstanbul 4. İdare Mahkemesi'nin kararını eleştirdiğim için hakkımda yeni bir dava açılmış...
Moda oldu, iddianamelere aşırı bir merak var, benimle ilgili olanı ise kısa, aynen yayınlıyorum: "Keza, 28. sayfada yer alan Mehmet Altan tarafından hazırlanan O İKİ ÜYE KİM? başlığını taşıyan yazıda da, İstanbul 4. İdare Mahkemesi'nce verilen karar, en koyu istibdat dönemlerinde bile rastlanması zor bir anlayışı simgeleyen karar olarak mutlaka ve mutlaka hukuk tarihine geçeceği, yapılmış bir konferansı ne konuşulacağı belli değil diyerek irdeleyen hukukçuları barındıran bir yargı sistemimizin bulunduğu, bu kararın hem iç, hem de dış kamuoyunu ayağa kaldırdığını, ancak ortaya çıkan şaşkınlık ve tepkinin kendisini şaşırtmadığını, Türkiye'de yargı sisteminin hukuk ile bağını kopardığı ve alınan kararların iyice siyasallaştığına dair pek çok örnek bulunduğu belirtilmek suretiyle, yapılan itirazların bir üst mahkemece reddedildiğini, İstanbul 4. İdare Mahkemesi'nin 19.09.2005 tarihli kararı hakkında mütalaa yayınlamıştır." Savcı, "eleştirimi" mütalaa olarak değerlendirip cezalandırılmamı istemekte...
Merkez Grubu Hukuk İşleri Yönetimi'nin konuyla ilgili tüm hukukçuları, savcının "eleştiri hakkını", mahkemeyle alakalı bir "mütalaa" saymasının isabetsizliği üzerinde hemfikirler. Ama biz yargılanıyoruz.
Üstelik, ne komutanlar toplandı, ne genelkurmay başkanı, başbakanı ve cumhurbaşkanını ziyaret etti...
Ne Adalet Bakanı iddianamenin kabul edilmemesi gerektiğini söyledi...
Ne de, Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu harekete geçti.
Savcının beni suçladığı yazımda, asıl üstünde durmasını bekleyeceğim ve bana göre bir hukuk skandalı olan bir bölüm vardı. Zaten o nedenle "yargı sisteminin hukuk ile bağını kopardığını" ve "alınan kararların iyice siyasallaştığını" söylüyordum...
Çünkü yığın yığın belgeden birisi de benim elimdeydi. Aslında hukuk ile ilgili herkesin yüzünü kızartması gereken ama savcının ilgilenmediği o örnek, yargılandığım yazıda şöyle anlatılıyordu: "Türkiye'de yargı sisteminin hukuk ile bağını kopardığına ve alınan kararların iyice siyasallaştığına o kadar çok örnek var ki...
Bunlardan birinin de belgesi benim elimde... Örneğin, İstanbul 5. Asliye Hukuk Hakimi Nesrin Merih Güner "vatan hainliği suçlaması hakaret değildir" diye karar almıştı...
Yargı süreci kendi hatasını düzeltir diye beklersiniz değil mi? Bunun da her zaman isabetli olduğunu iddia etmek çok zor... Çünkü bu kararı, mahkeme başkanı ve bir üyenin muhalefetine rağmen Yargıtay 4. Hukuk Dairesi üyeleri Ülkü Aydın, Şerife Öztürk ve Mehmet Uyumaz onayladı... Üstelik tashihi karar isteğini de reddettiler...
Zaman zaman bu hukukçuların aldığı diğer kararlarla belgeleri de görme imkanı oluyor... İlgilenirseniz bakabilirsiniz..."
Tabii bu skandal karara karşı olağanüstü bir muhalefet şerhi yazan Yargıtay 4. Hukuk Dairesi Başkanı Bilal Kartal'ı ve karara katılmayan Salim Öztuna'yı da hukuk adına saygıyla anmalıyım.
Birisi size "vatan haini" diye hakaret ederse, ne yaparsınız?
"Hukuk devletinde yaşıyoruz" inancı ile mahkemeye başvurursunuz, "vatana ihanet kanununun" var olduğu bir ülkede böyle bir sataşmanın "hakaret olmadığı" yolunda karar alınacağına, bunun Yargıtay tarafından da onaylanacağına inanır mısınız?..
Bunun "normal" olup olmadığını anlamak için bir örnek yeter... Eğer ben bunu devletin sivil ya da asker bir yöneticisi için söylemiş olsaydım, aynı hakimler aynı şekilde karar verir miydi? O halde, bu nedir? Ben, "vatan haini hakaret değildir" diye karar alan bir adalet mekanizmasının herkesi harekete geçireceğini boşuna umut etmiş, kimsenin aldırmadığını da görmüştüm....
Bu vurdumduymazlığın bir "hukuk devletinde" yeri olamazdı... Ben cevapları hukuk içinde aradığım için yanıldığımı son gelişmelerde anladım...
Başıma geleni hiç kimse umursamamıştı, çünkü ben askerliğimi kısa dönem ve acemi er olarak yapmıştım...
Benim hakkımda her şey söylenebilirdi.
|
