|
 |
 |
 |
'İlk dayağımı Demirel vesilesiyle yemiştim'
Özel radyoculukla adını duyuran ilk isimlerden biri olan; Ekmek Teknesi'nin 'Kirli'si, Deli Duran'ın senaristi ve oyuncusu Kadir Çöpdemir, sol eğilimli bir mahallede büyüdüğünü söylüyor. 'Siyasetle ortaokuldayken tanıştım' diyen ünlü şovmen, ilk baba dayağını da Süleyman Demirel yüzünden yediğini anlatıyor.
Sokak dilini radyo mikrofonuna taşıyarak dikkatleri üzerine çeken Kadir Çöpdemir, özel radyoların ilk ünlülerinden... Kendisini 'sıkı bir çene erbabı' olarak tanımlayan Çöpdemir, "Haydar Dümen'le Temel İçgüdü", "Geyik Parkı" gibi televizyon programlarına da imza atarak, yine kendi tanımlamasıyla 'geyik olayını kurumsallaştıran' bir isim... 'Ekmek Teknesi'nde Kirli' karakteriyle akıllarda yer eden Çöpdemir, şimdi de senaryosunu yazıp başrolünü oynadığı tarihi komedi "Deli Duran" dizisiyle konuşuluyor. Yeni Aktüel'in yeni sayısına konuşan Çöpdemir, yine sözleriyle dikkat çekiyor.
* Eskişehir'de büyüdüm. Tam bir mahalle çocuğuyum. Mizah duygumuz çocukken gelişmeye başlamıştı. Mahalleliye  kod adını ben verirdim. Tırtır Fahriye Teyze mesela. Her gün sabahın köründe tel süpürgesiyle kapısının önünü süpürürdü. O tel süpürge "tıırr, tıırr" sesiyle insanın ruhunu kemirir. Ona 'tırtır' ismini verip bunu mahalleliye vakfetmiş bir insanım.
* Yaşadığımız mahalle solcuydu ama rahmetli babam Demokrat Parti geleneğinden muhafazakar bir adamdı. Adalet Partisi'ne gönülden bağlıydı. Üç yaş büyük ablam da sıkı solcuydu. Ben de ortaokuldayken İGD'ye (İlerici Gençlik Derneği) kaydolmuştum.
* İlk baba dayağım siyaset yüzündendi. Süleyman Demirel'i ilk dayağıma vesile olduğu ve memlekete çok büyük zararlar verdiğini  düşündüğüm için hiç sevmem. 1976 falan... Sayın Demirel yine her zamanki gibi esip gürlüyor televizyonda. "Yine ne anlatıyor bu adam" gibi bir laf ettim. Babam öfkeyle "Ne dedin, ne dedin" diye çıkıştı. Yakamdan tuttuğu gibi beni tuvalete soktu. Sonra gidip annemin tahta "metre"sini aldı, beni kapının köşesine sıkıştırıp çok sağlam dövdü.
* Ev, araba hayatın hedefi olamaz. Herkes kendinden daha yukarıda gördüğü insanların hayatına bakıp başkalarının hikayeleriyle yaşıyor. Bütün bu karmaşada "Benim hikayem budur, ben kendim gibi yaşarım" diyebilen adam bugünün kahramanıdır bence.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
