Gri Gül'den satırlar...
..."Onlar yok artık." Yakınlarda öğrendim bunu, kabullenmek çok zor oldu. Aynı karanlığın ateşinde kavruldular, dumanında boğuldular, diye geçiriyorum aklımın sağlam kalan yanından.... Konuşurken soluğum tütüyor. Sözcüklerim sürekli kanıyor, duygularımı anlatmaya yetmiyor. Yüreğim kalabalıkta yitmiş bir çocuk. Nedense utanıyorum... En çok da yaşadığım için... ...Gözleri kömür karası, on iki yaşında bir de çocuk vardı orada. En çok da onu unutamıyorum, ışıklı yüzü her gece düşlerimde. Bir de semah hocası. Islak çarşaflara sarıp ancak iki öğrencisini kurtarabilmiş; onca evladından yalnızca ikisini çekip alabilmiş ölümün elinden...
|
