Protez devletten

Makbule Bebek' ten haberdar oldunuz geçenlerde. Hayır, soyadı değil, kendisi bebekti. Haberdar oldunuz çünkü medyada yer buldu; haberdar olunmayan bebeklerden biri olmadı.
Ne olmuştu 8 aylık Makbule bebeğe? Ateşi çıkmıştı. Bir iğne yapmışlardı. Bir aydan fazla hastanede kalmıştı. Kangren olmuştu. Çünkü menenjit vurmuştu. Doktorlar oturmuş, konuşmuş karar vermişti.
İki ayağı, iki kolu kesilecekti.
Babası istememişti. Devlet hukuku ve kolluk gücüyle " Kızının ölümüne neden olursan hapsedilirsin " demişti.
Baba korkmuştu. Bebek ağlamış, bebek susmuştu. İki ayağı, iki kolu kesildi. Tam olarak, iki ayağı diz altından, iki eli bilek üstünden kesildi.
Türkiye, hassas kalpli vatanım, bunu duydu, bunu gördü; tüm kalbiyle üzüldü.
Hükümetim, hassas kalpli hükümetim, buna üzüldü ve el koydu.
Her bi şeyi " devlet üstlendi " .
Her bir şey? Kesilen iki elin, kesilen iki ayağın yerine protez.
Ki, uzman doktor demişti: " Hiçbir sağlık sorunu yok. " Yani dört uzuv kesilmiş ve hiçbir sağlık sorunu yoktu Makbule' nin; çünkü yaşayacak, protezli de olsa yaşayacaktı.
Bir 8 ay daha sonra mesela, sağ eli sağ ayağına, mesela sol eli sol ayağına uzanacak, ellerini kavuşturacak, koşmak koşmak isteyecek, bir tenin sıcaklığını asla hissetmeyecek, protez proteze değecekti.
Olsun; yaşayacaktı ve devlet protezleri karşılayacaktı.
Çünkü Sağlık Bakanı, ki sağlıktan sorumlu bakandı, sağlıklı, sorumlu el koymuştu. Elleri kesilen Makbule' ye devlet şefkatli ellerini koymuştu.
Sağlık adına, hayat adına, protez adına devlet, babaya rağmen bebeğe el koymuş, zorunlu bulunduğu üzre elleri, ayakları devlet tarafından kestirilmiş, bundan sonraki hayatında tutacağı ve tutunacağı protez dalların sözü bizzat devlet tarafından verilmişti.
Makbule Bebek, artık " devletin sevgili çocuğu " idi.
Annesinin, babasının, kardeşlerinin sevgilisi, her yerden, sağlıktan filan da çekilsin denen devletin protez bebeğiydi.
Şimdi içimiz rahat olabilirdi. Öptük seni Makbule Bebek.
Hadi işimize bakalım.