Seydişehir Alüminyum tesisleri artık iyice eskimiş. Tesise 110 milyon dolar yatırım gerekirken, işçiler fabrikayı satın almak için gelen yabancıların her ziyaretinde depresif oluyor.
Özelleştirmeye karşı duruşuyla bir anda Türkiye'nin gündemine oturan Seydişehir'deyiz. 1960'lı yıllarda Türk-Rus işbirliğinin simgesi olarak kurulan Alüminyum Tesisleri'nde, adeta o yılların "işçi" bilinci yaşatılıyor. Piyasa sürecinin gerektirdiği özelleştirme kararıyla birlikte gerilimin arttığı Seydişehir'de şimdilik sessiz bir bekleyiş hakim. Her gün her kanatta toplantılar, gelecek planları yapılıyor, taktikler belirleniyor. Yabancı alıcıların da tesisi ziyaret edeceğini düşünen işçilerin, birçok alana bıraktıkları Türkçe ve İngilizce "Sizlerle asla çalışmayacağız", "Özelleştirmeye hayır" dövizleri hemen dikkati çekiyor.
YILLANMIŞ FABRİKA Konya'nın bu şirin ilçesinde 11.8 milyon metrekare üzerine kurulu, 36 yıllık tesislerin özelleştirilmesi öncesinde hem yönetimin hem de işçilerin nabzını tuttuk. Uçak sanayiinden otomobil kaportasına, inşaat sektöründen kola kutularına pencerelerden ambalaj sektörüne kadar çok geniş bir alanda kullanılan alüminyum, Seydişehir'de adeta ayrı bir kent oluşturulmasına neden olmuş. 792 lojman, misafirhane, spor tesisi, stadyum, tenis kortları, yüzme havuzunu da kapsayan, 2 bin 230 kişinin çalıştığı tesis her yönüyle yaşlanmış izlenimi veriyor. 36 yıllık fabrikanın bu şekildedaha fazla ayakta duramayacağının altını çizen Atalay, bir Seydişehirli olarak, işçilerle özelleştirme arasında kalmış. Özelleştirme sonrasında kalifiye işçi ve memurlar için aslında yeni imkanlar doğabileceğini söyleyen Atalay, "Dışarıdan gelen her insan, burada çalışamaz. Burayı bilen çalışabilir" dedi. Hafta başında tesislerin satışıyla ilgilenen yatırımcıların fabrikayı gezmesi sırasında olayların yaşandığı bölgede işçiler, büyük gerilim ve stres içinde. Evde eş ve çocuklarıyla konuşamadıklarını ve çok daha asabi olduklarını ve depresyona girdiklerini anlatan işçilere, Çelikİş Şube Temsilcisi Muharrem Oğuz önderlik ediyor. "Seydişehir'de kavga maaş kavgası değil" diyen Oğuz, yıllardır zarardayken, 2004 yılında kâr eden tesislerin özelleştirilmesinin durdurulması için dava açtıklarını anlatıyor.
ÜCRET BİLMECESİ ÖİB fabrikadaki ortalama işçi ücretinin net 1.5 milyar lira olduğunu bildirirken, işçiler 900 milyon lira maaş aldıklarını söylüyorlar. 750 işçinin, yoğun fiber gazının etkin olduğu elektroliz birimlerinde çalıştığını vurgulayan Oğuz, "Manyetik alan nedeniyle, saatler bile çalışmıyor. Çoğu işçi, meslek hastalıkları nedeniyle erken ölüyor" diyor.
daha fazla ayakta duramayacağının altını çizen Atalay, bir Seydişehirli olarak, işçilerle özelleştirme arasında kalmış. Özelleştirme sonrasında kalifiye işçi ve memurlar için aslında yeni imkanlar doğabileceğini söyleyen Atalay, "Dışarıdan gelen her insan, burada çalışamaz. Burayı bilen çalışabilir" dedi. Hafta başında tesislerin satışıyla ilgilenen yatırımcıların fabrikayı gezmesi sırasında olayların yaşandığı bölgede işçiler, büyük gerilim ve stres içinde. Evde eş ve çocuklarıyla konuşamadıklarını ve çok daha asabi olduklarını ve depresyona girdiklerini anlatan işçilere, Çelikİş Şube Temsilcisi Muharrem Oğuz önderlik ediyor. "Seydişehir'de kavga maaş kavgası değil" diyen Oğuz, yıllardır zarardayken, 2004 yılında kâr eden tesislerin özelleştirilmesinin durdurulması için dava açtıklarını anlatıyor.
