Düşman kazanma sanatı

Newsweek dergisinin 'Guantanamo üssündeki Müslüman tutukluları taciz ve tahrik için tuvaletlerine Kur'an-ı Kerim konduğu' yolundaki haberi İslam dünyasında büyük tepkilere yol açarken Türkiye'de pek yankı bulmuş sayılmaz.
Tabii ki Afganistan'daki gibi ölümlere yol açan taşkın gösteriler temenni ediyor değilim. (Pakistan'daki gösterilerin çoğu son derece barışçıl bir havada geçmiştir.)
Böyle bir rezalet ihtimali Türkiye'de sadece belirli bir yayın kesiminde mi yankı bulmalıydı? Kur'an-ı Kerim'e hakaret girişiminden rahatsızlık duymak yalnızca gedikli Amerikan düşmanlarıyla ve kökten-İslamcı cepheyle mi sınırlı kalmalıydı?
Kaldı ki böyle bir olay gerçekten yaşanmışsa sadece dini boyutla sınırlı bir rezaletle mi karşı karşıyayız?
Ortada temel insan haklarına yönelik yeni ve iğrenç bir saldırı ihtimali varken bizim sergilediğimiz sınırlı ve çok düşük yoğunluklu duyarlılık insanı gerçekten hicaba sürüklüyor. Medyanın genel kayıtsızlığı tabii ki -kerhen veya gönüllü- Amerikancılık gereği değildir. Burada, insan hakları konusunda ve özellikle de halkın kutsalına karşı hakaretler karşısında samimiyetsizlik sırıtmaktadır.
Oysa Guantanamo sadece bu ihtimal yüzünden değil, ABD şahinliğinin kendisine yüklediği özel misyon dolayısıyla muazzam bir insan haklarını ihlal anıtı niteliğindedir.
Bilindiği gibi Guantanamo üssünde 520 Müslüman tutuklu bulunuyor. Bunların çoğu, 11 Eylül sonrası Kaideci Avı'na çıkan ABD'nin Afganistan işgali sırasında yakaladığı kişilerden oluşuyor. Pentagon'un 'düşman savaşçı' diye tanımladığı bu tutukların son derece gayr-i insani şartlarda yaşadıkları artık bir sır değil. Şimdiye kadar doğru dürüst savunma hakkı dahi tanınmayan bu tutuklulara işkence yapıldığına ilişkin sayısız kanıt Batı medyasında da yankı bulmuştur. Dolayısıyla Guantanamo'da her türlü kepazeliğin yaşanması çok yüksek bir ihtimaldir.