|
 |
 |
 |
Altın memleket toprağındaymış
'Taşı toprağı altın' diye bildikleri İstanbul'a göç edip umduğunu bulamayan vatandaşlarımız belediyenin de desteğiyle birer birer geri dönüyor.
Terör korkusuyla sokağa çıkamaz hale gelmişti kimileri. Kimileri yoksulluktan tencerede 'taş' kaynatıyordu. Kiminin iş olanağı yoktu, kimi okutmak istiyordu çocuklarını. Tek çare gibi göründü o zaman gözlerine uzaktan baktıklarında ışıl ışıl parlayan İstanbul. İstanbul'un o dillere destan ışığında, taşını toprağını altın diye belleten parıltısında kaybolup gidebilecekleri akıllarına bile gelmedi. Üç beş parça eşyalarını toplayıp çoluk çocuk doluştular kente. Çok azı tutunabildi. Gerisi savrulup gitti kalabalıklarda. Şimdi o savrulanlar son bir gayretle memleketlerine, dertlerinin dermanı olduğunu anladıkları topraklarına dönüyorlar.
2004'TE BİN 588 KİŞİ...
En büyük yardımcıları da dokuz yıldan bu yana 'eve dönüş'leri organize eden İstanbul Büyükşehir Belediyesi ile ilçe belediyeleri. Belediyenin kurduğu 'Yoksul Sevki Bürosu' aracılığıyla yalnızca 2004'te bin 588 kişi memleketine döndü, evine yuvasına kavuştu. Belediye kurduğu bu büro ile 'geri dönen' ailelerin eşyalarının nakliye ücretini ödüyor. Aile üyelerinin de ulaşım masrafını karşılayıp bir miktar da harçlık veriyor. Büyükşehir Belediyesi 'Yoksul Sevki Bürosu' tüm bunların karşılığında da tek bir şey istiyor; ikametgâh nakli. 2004'te bin 588 kişi, 105 milyar lira harcanarak memleketlerine geri gönderildi. 2005'in yalnızca ocak ayında geri dönenlerin sayısı 180, şubatta 200 oldu. Belediyenin yardımıyla toparlananlar Adana, Tokat, Sivas, Hatay, Diyarbakır, Bingöl, Mardin, Giresun, Samsun ve Ordu'ya doğru yola çıktı. Proje kapsamında geri dönen aileler arasında Diyarbakırlı Koyun ailesi de var. 2000 yılında son bir umutla İstanbul'un yolunu tutan aile, Küçükçekmece Kanarya'da eski bir binaya yerleşti. Baba Azeddin Koyun, bazen lokantalarda garsonluk yapıyor bazen de inşaatlarda çalışıyordu. İstanbul'a gelmeden hamile olan eşi önce, şimdi 4 yaşında olan Mizgin'i, ardından da 2 yaşındaki Yunus'u dünyaya getirdi. Ancak Azeddin Koyun'un kazandığı para hem kirasına hem de ailesinin ihtiyaçlarına yetmiyordu. Yakacakları olmadığı için çocuklar sürekli hastaydı. Eşi Seniha astım, büyük kızları Düriye ise zatürre olmuştu. Azeddin Koyun, bir tanıdığının önerisi üzerine belediyeye başvurdu. Ailenin otobüs biletlerini de alan belediye, bir miktar da yol parası verdi. İstanbul'a göç etmeden önce oturdukları Bismil'e dönen aile, şimdi huzurlu. Okula gidemeyen 9 yaşındaki Düriye, Bismil'de okula kavuştu. Seniha Koyun, "İstanbul'da dertten başka bir şey görmedik. İyi ki döndük" diyor.
Şenol BAŞTAKAR Nejdet ÇOKAN / MERKEZ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
