Pardon, 2 yıl değil 3 yılmış! Bir partim bile yok!

Bir partim bile yok!

Pazar günü yazdığım CHP yazısına çok olumlu tepkiler aldım. Sağduyunun bu canlılığı beni çok duygulandırdı. Fakat düşündüm de sonunda, yine kendime kızdım.
Şu yaşa geldim, ahir ömrümde bir parti edinemedim. Toplayım etrafıma tıpkı benim gibi düşünenleri. Oluşturayım bir fiyakalı amblem, açayım bir parti genel merkezi... Önünde bir de genel başkan makam otosu olsun... Bayramlarda seyranlarda birbirimizi methedip bayramlaşalım. Gelsin bütçeden de parti yardımları... Seçim zamanlarında da yapalım bir miktar cafcaflı konuşma. Arada bir de kurultay patlatalım rakipleri sindirmek için... Sonra tiril tiril lacileri çekip tutalım Anıtkabir yolunu, deftere "demokratik muhabbetler" döktürelim. Siyasetleşelim, güzelleşelim.
Biz de biraz vazgeçilmez olalım be kardeşim! Ne kadar da beceriksiz adamlarmışız yahu! Kötüsünden de olsa şöyle bir "aile partisi" edinemedik kendimize, yazıklar olsun...