Gülümse

Sezen Aksu'nun seslendirdiği Kemal Burkay'ın dizeleri bize gülümsemeyi hatırlatmıştı

Aşk rüzgarları, fırtınalar koparırken yüreklerimizde tanıştık... İlk karşılaşmamızın üzerinden yıllar geçti. Bıkmadan, usanmadan onu dinledim. Sevdim, sevdalandım. Aradan yıllar geçti, tekrar karşılaştık; Almanya'da bir sinema salonunun loş karanlığında, bir filmin jeneriğinde... Önce sadece aşktı o; sonra hayat oldu. Her aşk ile birlikte büyüdüm ben! O bana gülümsemeyi, hayata gülümsemeyi ve hayatta gülümsemeyi hatırlattı. Gülümseyince, bulutlar gidecekti, ben yenilenecektim. Belki şehre bir film gelecekti... Bir güzel orman olacaktı, iklim değişip Akdeniz olacaktı. Gülümseyince, sazlarım çalacaktı, ırmaklarım olacaktı, onlarda yıkanacaktım. Yenilenecektim. Yinelenecektim. Oynamak için çakıltaşlarım olacaktı. Karnım acıksa da anneme küssem de tüm şehir bana küskün olsa da ve bir kedim bile olmasa da Gülümseyince, ben başka olacaktım... Sezen Aksu'nun 'ses' verdiği Kemal Burkay dizeleriyle gülümsemeyi hatırladık yeniden, bir kez daha...

Ve ben bu dizeleri her dinleyişte hayata yeniden gülümsemeyi denerim. Hayata hep gülümseyerek bakmaya çalışarak. Mutluluk serpiştiriyor insanın içine. Ademoğlunun bakmayı bir türlü akıl edemediği içine... Tanrı dünyayı ve insanı yaratırken, mutluluğu saklamaya ve insanın onu biraz zor bulmasına karar verir. Mutluluğu nereye saklayacağı hakkında konuşmaya başlar melekleriyle... Biri "uzaya, yıldızlara" der. Bir diğeri "deniz diplerinin en derin noktasına"... İçlerinden bir başkası "yüksek dağların zirvesine, çiçeklerin özüne" diye önerir. Biri de, "hiç biri olmaz, insan çok meraklıdır. Araştırır, dediğiniz her yere bakar ve bulur." Ve sonunda biri "buldum" diye bağırır: "Mutluluğu insanın içine saklayalım, insan her yere bakar ama kendi içine bakmak aklına gelmez." Tanrı mutluluğu insanın içine saklamaya karar verir. İnsan, mutluluğu kendi 'içi'ne bakarak bulsun diye... Aradan asırlar geçti, kaç zamandır içimize bakmadık. Baharın yaza, ayçiçeklerinin güneşe yüz döndüğü günlerde içimizde bir kıpırtı var. İçimizde bir hayat var. Hayat suları karışıp nehir olacak. Mutluluktan coşan bir nehir. Gülümse...