  |
|
Beyrut'tan geldiler..
 Bizim buralardan, Beyrut'u "komşu kapısı" yapanların başında Coşkun Aral geliyordu. Coşkun'un 80'lerin başından, 90'ların sonuna kadar çektiği onca fotoğraf, Time'a, Newsweek'e kapak olmuştu.. Sonraki yıllarda da ağırlıkla Beyrut iç harbinin "hal-i pür meali"ni, pek acıklı anlatan fotoğrafların olduğu ve Sözün Bittiği Yer adını verdiği "çok özel" bir albümü yayınlanmıştı Aral'ın..
İlginçtir, kadim dostum, bu albümü bana armağan ettiği sıra, iç kapağına "Cehenneme dönüştürdüğümüz coğrafyalarda insan gerçeğini yansıtma gayretiyle" diye bir söz fısıldamış, sözün bittiği yerde de fotoğraflarını sıralamıştı... (Mesela yanda..) Coşkun'un yakınlarda bir kitabı daha çıktı.. Ölümün Yakasına İliştirilmiş Hayatlar adını verdiği kitapta Beyrut için, "Benim savaş üniversitem!" diyor Coşkun..
Sütun komşum Savaş Ay da 40 yılın Beyrutçusuydu. Hani derler ya, "abi"lik ve "kaptan"lığa başlamadan önce "savaş muhabirliği"ne ilk adımlarını, Beyrut'ta atmış, Lübnan İç Savaşı'nın rahle-i tedrisi'nden geçmişti..
O da sıkı anılarla dönmüş, sıkı fotoğraflar çekmişti Beyrut'tan..
Yani Savaş, Beyrut'ta ilk giden A Takımı'ndandı...
|
