 |
| Şampiyonluk 101. yıla da devrolacak
|
|
Hayatta her şey olabilir; bunlar içinde en mümkün olanı Beşiktaş'ın bu yıl da şampiyonluğu kucaklaması. Taraftar için film aynı, ancak böylesi bir 'mutlu son'dan şikâyetçi olunur mu?.
GEÇEN sezonun 41 puanının altısı Fenerbahçe ve Galatasaray deplasmanlarından gelirken, bu yılki farka rağmen, 43 puanın sadece ikisi iki ezeli rakipten alındı.
Esas fark, "üç büyük dışı büyükler"iyle maçları oldu.. Geçen sezon İstanbul'da Trabzon'la 0, Gaziantep'le 0-0, Gençlerbirliği ile 1-1' sıkışan Beşiktaş, bu sezon Trabzon'u İstanbul'da 5-0, Gaziantep'i deplasmanda 3- Gençlerbirliği'ni Ankara'da 2-1 yendi.
Fenerbahçe ve Galatasaray dışında, ligin ilk 10'undaki tüm takımları yendiği üzere. Geçen sezon diğer iki ilk yarı beraberliğini, ligin iki zayıf takımı Bursa ve Göztepe deplasmanlarında (2-2) alan takım, bu sezon ikisi büyük, biri o iki büyüğü 3'er golle yenmiş İstanbulspor, üç İstanbul takımına takıldı... Dördüncü beraberlik ise İzmir'de ceza deplasmanı oynadığı Konya'dan geldi.
Yani, geçen yılın takımı, ezeli rakiplerini İstanbul'da, kendi evlerinde altederken, bu sezonki İstanbul'u Anadolu'dan fethediyor. Yine en çok, üç İstanbullu dışında, ligin zayıfları sayılan Sebat (2-19, Adana(2-1), Bursa (1-0), Konya (1-1), Diyarbakır( 1-0) karşısında zorlansa da.
"Savunmacı Lucescu"nun takımı geçen sezon bu yargıyı biraz haklı çıkarırcasına, ilk devrede sadece bir maçta ikiden fazla gol (Malatya 3-0) atabilirken (ikinci devre de üç maç), bu sezon sekiz maçta üç ve daha fazla gol (üçünde 5'er) buldu.
Bu takım bu sezon ilk golü yediği beş maçı kazandı; sadece Konya'ya takıldı. Kısacası; en azından ilk devre için, bu yılın Beşiktaş'ı, geçen sezonun aynı kadrosuyla oynar gibi yaparken, tamamen "aynı oyun"u oynamayan bir Beşiktaş'tır. Geçen sezonun ilk devresinin epey üstüne çıkan, ikinci devresini ise geliştirmiş olan bir Beşiktaş'tır.
***
Elbette, "üstünlük" göreli bir durumdur. Öncelikle, sizin üstünlüğünüz kadar rakiplerinizin zayıflığına da bağlı olabilir. Ancak bu sezonun ilk devresi şunu gösterir: Beşiktaş 8 puan fark yaptığı Fenerbahçe'yi de, 14 puan fark açtığı Galatasaray'ı da yenememiştir. Oysa geçen yıl, ikisinden her iki devrede altışar puan almıştı. Farkı açan, 11'indeki en az sekiz oyuncusu nöbetçi, az oynayan üçü ise "golcü" olan bir takımın istikrarıdır.
BAŞKA HESAP VAR MI?
Tamam adamlarıyla işi sağlama alan, eksik adamlarıyla rotasyon usulü bol gol atan bir takım. Yenilmeyecek ölçüde sağlam ve değişmez, her an yenebilecek ölçüde sürprizlerle dolu ve oynak bir takımdır bu. Kağıt üstünde dört santrafor, bir de "santrafor gibi Sergen"le başladığı ligi, ilk 11'i sadece dört kez görebilen Serdar'ı santrafor yaparak tamamlayabilen bir takım.
Van Hooijdonk ya da Hakan Şükür (ilk gelişindeki Nouma) bedeninde bir santraforu olmadığı için, 42 golünün sadece altısını kafayla (ikisi Okan ve Serdar'dan zaten) bulabilen "golcü" bir takım.
42 gole rağmen, iki kanadın oyuncuları, İbrahim, Kaan Dobra- Okan'ın "asgari asist"le oynadığı, hücumda kanatları zayıf görünen bir takım. Ama bir önceki cümledeki çarpıcı eksiği, o garipliği, orta sahadaki Tümer ve Giunti'nin, hatta Pancu'nun, defanstaki Zago ve Ahmet Yıldırım'ın kanat asistleriyle de kapatabilen bir "takım".
***
"Üç puanlı ligde..." denir ya... 8 puan gerçekten kapanmayacak bir fark değil. Trabzon'un 9'u değilse de, 14 puan biraz öyle.) Üstelik, Galatasaray'daki önemli aşama emarelerinin dışında, Fenerbahçe de daha iştahlı gelmekte. Ama bir başka hesap ya da varsayım şu olur:
8 puan farkı kapatmak için, Fenerbahçe'nin, kendisi hiç yenilmeden, hiç berabere kalmadan, üç Beşiktaş yenilgisine, yahut beş Beşiktaş beraberliğine ihtiyacı var. Geçen yılın ve bu yılın toplam 51 lig maçında sadece bir kez yenilen, 11 kez berabere kalan, 39 galibiyet alan, 105 gol atıp 36 gol yiyen Beşiktaş'tan söz ediyoruz. Tüm istikrarına rağmen, ilk yarıda "part-time" İlhan, üçte bir mevcut Sergen ve Ahmed Hassan'la tam mevcut 25 gol bulabilen, sanki santraforsuzmuş gibi oynayıp 42 golle 13 galibiyete ulaşan Beşiktaş'tan.
8 puanlık farkın kapanması, Fenerbahçe tam gaz giderken, ilk yarıdaki açıklarını da kapatma ihtimali bile olan (Ilie de dahil, rehabilite, reanime olmuş rotasyonlu golcüleriyle daha rahat gol bulabilen, karşı takımı sahasına daha çok gömebilecek, mesela) Beşiktaş'ın, tam tersine, 51 maçlık grafiğine inat "bambaşka bir şey" olmasını, "kendisi olmaktan çıkmasını" da şart koşar.
İhtimal dışı değildir elbette; ama mümkün müdür, emin değilim! Hayatta her şey olabilir tabii; bunların içinde en mümkün görünenlerden biri ise, Beşiktaş'ın "101'inci yılında da" şampiyonluğudur. İşte o zaman, Beşiktaş taraftarı haklı olarak "aynı filmi seyrettiğini" söyleyebilir. İyi de, aynı "mutlu son"dan şikayetçi mi olacaklar!.
* Bu yılın Beşiktaş'ı geçen sezonun aynı kadrosuyla oynar gibi yaparken tamamen aynı oyunu oynamayan bir takım...
|
