|
 |
|
Ben kızınım baba, hatırladın mı beni?
130 kişilik yurtta 225 kişi kalıyor. Kurumun müdürleri onların ablası, annesi olmuş Çoğunun ailesi bayramda bile ziyarete gitmiyor; işte o zaman telefona sarılıp gözleri yaşlı sitem ediyorlar
Yetiştirme yurdu ve çocuk yuvalarındaki çocukların hikayeleri birbirine benziyor. Kimisinin kaderi daha dünyaya gelmeden ailesi tarafından çizilmiş. Doğar doğmaz Çocuk Esirgeme Kurumu'na verilmiş. Ancak Bahçelievler Atatürk Kız Yetiştirme Yurdu'nda durum biraz daha farklı...
Kuruma, genellikle anne ve babası boşanan 15 yaşında genç kızlar geliyor. Anne ve babalarına en çok ihtiyaçları olduğu bir zamanda yaşamlarını bu kurumlarda sürdürüyorlar. Onlar için öğretmenleri ve kurumun idari personeli birer anne-baba, abla-kardeş...
EVLERİ YAŞADIKLARI ODA
Kimi üç, kimi iki kişilik odalarda yaşıyor. 30 metrekarelik odaları onların evleri. Su ısıtıcısından porselen tabaklara kadar her şey odalarındaki mutfağa özenlice dizilmiş. Akşamları kurumun ortak salonunda televizyon izliyorlar, yemeklerini ortak yemekhanede yiyorlar. "Bize kimsesiz demeyin. Bizim annemiz var" diyerek idari personelin boynuna sarılıyorlar.
0-6 yaş grubu çocuk yuvasından sonra kızların adresleri kız yetiştirme yurtları oluyor. Bahçelievler Atatürk Kız Yetiştirme Yurdu Müdür Yardımcısı Aysel Baydar, yurdun kapasitesinin 130 olduğunu ancak 225 genç kıza hizmet verdiklerini söylüyor. Baydar'ın verdiği bilgiye göre yurtta kalan kızların çoğu 13 yaşlarında yetiştirme yurduyla tanışmış. Yurtta, üç öğretmen, üç hemşire ve bir sosyal hizmet uzmanı olmak üzere 20 personel var. 225 genç kızın 20'si özürlü. Kurumun sadece bir psikoloğu var. O da müdür yardımcısı olarak çalışan Aysel Baydar...
GÖNÜLLÜ ABLA ARANIYOR
Baydar, "gönüllü abla" olarak da 30 kişinin çalıştığını söylüyor. Gönüllü ablalar, kuruma haftada birkaç kez gelerek kızlarla konuşuyor, derslerine yardım ediyor... Baydar; bilinçli, özellikle üniversite öğrencisi gönüllülere ihtiyaçları olduğunu belirterek, "Bir-iki gün gelip sonra vazgeçecek kişiler çocuklara zarar veriyor" diyor.
Baydar, kızlara gösterdikleri ilginin hiçbir zaman anne-baba sevgisinin yerini tutmadığını belirterek, şu örnekleri veriyor Çoğu çocuğumuzun ailesi bayramda bile ziyaretine gelmiyor. Ailesine telefon edip 'Ben kızınım hatırladın mı beni?' ya da 'Anne hiç değilse bu hafta gel' diyenler var. Bu noktada işimiz çocuklara daha fazla ilgi göstermek...
Kızlar 18 yaşına geldiğinde genellikle devlet kurumlarında işe giriyorlar. İçlerinde tıp, hukuk bölümlerinde okuyan üniversite öğrencileri de var. Bazıları ise evlenerek yurttan ayrılıyor. Baydar, kızların bütün çeyizini yine kurumun hazırladığını söylüyor. Baydar, "Bize gönüllü ablalar, kızlara da çeyiz lazım" diyor. Bahçelievler Atatürk Kız Yetiştirme Yurdu (0212) 441 58 77
Kendimi yalnız hissediyorum
N.A 15 yaşında. Sekizinci sınıfa gidiyor. İşte hikayesi "Babam ben 9 aylıkken ölmüş. Annem neden öldüğünü bile söylemedi. Annem barlarda şarkı söylüyor. Birkaç yıl önce ikinci kez evlendi. Hamile kalınca üvey babam terketti. Annem ikiz doğurdu. Beni anneannem büyüttü. O da 1.5 yıl önce öldü." N., annesinin kendisini demirle dövdüğünü belirterek, 3 hafta önce evi terkettiğini söylüyor "Bir hafta futbol sahasında yattım. Durumumu öğretmenime anlattım. Beni buraya getirdiler. Okuyup kardeşlerimi annemden alacağım."
Ailem neyi paylaşamadı ki!
B.S 14 yaşında. Bir yıldır Atatürk Kız Yetiştirme Yurdu'nda kalıyor. 1.5 yıl önce parçalanan bir ailenin çocuğu. Anne ve babası ayrılınca iki kardeşiyle birlikte dayısının yanına yerleşmişler. Dayısı onları istemeyince annesi tarafından yetiştirme yurtlarına bırakılmışlar. İki kardeşi Üsküdar Çocuk Yuvası'nda. En çok özlem duyduğu şey kardeşleri... "Keşke onları görsem" diyor. Bir de sık sık "Keşke annem-babam ayrılmasalardı. Neyi paylaşamıyorlardı, anlamıyorum. Şimdi herbirimiz bir yere dağıldık" diyor.
YARIN
* Nasıl koruyucu aile olunur?
* Nasıl evlat edinilir?
Pınar ŞENGÜL - İnci DÖNDAŞ
Haberleri gazete sayfası görüntüsünde okumak için
SABAH e-Medya"ya
tıklayın
|
|
|
|
