|
 |
|
ALI KIRCA
Bandolar ve Ramazan davullari..
Biz cumhuriyetin ikinci kusagiyiz..
Yani cumhuriyetin ilan edildigi gunlerde doganlarin cocuklariyiz..
Onlar cumhuriyetin "oz" cocuklariydi..
Lakin biz de oyle saydik kendimizi, bildik bileli.
Cumhuriyetin cocuklariydik biz de, evet..
Nereden biliyorsunuz, derseniz "bayramlardan" deriz..
Kimileri dayatma diyebilir ama oyle degildi iste..
Biz, haftalar oncesinden cumhuriyet bayraminin gelmesini iple cekerdik..
Yaman bir sabirsizlikla beklerdik..
Ruyalarimiza girerdi bayram gunleri..
Sehirlere taklar kurulacak.
Radyoda marslar calacak..
Ve biz en siyah onluklerimiz ve en beyaz yakaliklarimizla bayram torenlerinde hazir olacagiz..
Ataturk, illa ki tren penceresindeki resminden bakacak toren alanlarina..
Ve sokaklardan arabalar gececek; uzerinde ates yanan, uzerinde demir doven demirciler..
Cumhuriyet demire sekil vermek demekti, anlardik..
Gramofon kagitlarindan rengarenk susleri hic kimse zorla hazirlatmadi bize, inanin..
Parasini uc kurus harcligimizdan kesip verdigimize de inanin..
Fedakarlik ve paylasma duygusunun o gunlerden miras kaldigina da, kaldiysa sayet...Inanin..
Sonra cumhuriyetin bayram cocuklari; cumhuriyetin ikinci kusagi yirmili yaslarina geldi, dayandi..
Dunyada da 68 ruzgarlari esiyordu, ise bakin ki..
68 kusagi evrenselligin; -sonraki gelisimiyle kendinin inkari olsa da- "kuresellesme"nin; ya da o gunlerdeki tanimiyla enternasyonalizmin temelleri uzerinde yukseliyordu dunyada..
Lakin bu cografyada; bir kolu havaya sikili yumrukla yukselen 68 isyancilarinin obur kolunda cumhuriyet ve Mustafa Kemal mesalesi vardi..Ve cumhuriyetin siari ve onun ilk atesini yaktigi milli kurtulus sloganlari.. Dupeduz "millicilik" yani.. Her sokak isyancisi; elinde mavzeriyle bir "Kuva-i milliye" gorurdu kendini aynadaki suretinde..
Sonra ruzgarlar, baska maceralara suruklese de onlari kendi dogal mecrasinda 68 baharinin..
Manzara boyleydi iste..
****
Ve tipki birinci kusagi gibi cumhuriyetin; bizim kusagin baska bayramlari da vardi hasretle beklenen..
Bu satirlarin yazarinin, vaktiyle cocukluguna -ve aslinda eski gunlere- ozleminin atesini yaktigi "Iskarpin" yazisindaki bayramlar gibi..
Davulcular guya uyandirmaya gelirlerdi ya sokaklarda gumbur gumbur, ramazan gecelerinde.. Biz davulculardan once kalkip beklerdik davulculari.. Cunku arkasi bayramdi nasil olsa..
Ve o "iskarpin"lerin artik yanip kul oldugu bayram sabahlari..
Bayramlik pabuclarla cikilan bayram namazi yolculuklari sabahin serininde..
Ne siyah-beyaz, ne renkli televizyonlar vardi; ne de cep telefonlari..
Ne gunluk gazeteler, ne uzaklari yakin eden ucaklar filan..
Lakin; kim, bunlarin hicbiri olmadigi icin "mesut" olmadigini soylebilirdi ki o eski bayramlarda.. Sonucta elli yil sonraki kusaklar da aciyarak bakacak, biliyoruz; elimizde pabuc gibi tasiyip durdugumuz ve ikide bir kulaklarimiza goturmek zorunda kaldigimiz, ustune ustelik sadece ses veren ve adina telefon denen ilkel "zamazingo"larin fotograflarina..
****
Bu yazi gecmise hayiflanmak icin filan yazilmadi aslinda..
Hala umit var iste..
Yillardir nehirleri tersine cevirmeye calisanlarin onca cabasina ragmen, Turkiye akip gidiyor bu harikulade cografyanin her yanini sulayan hosgoru irmaginda..
Sabaha karsi ramazan davullari caldi, simdi de bandolar "Onuncu Yil Marsi"ni caliyor sokaklarda.. Seslerin inkarindan degil, beraberliginden guc aliyor coskular..
Daha ne olsun..
Ramazan'iniz ve Cumhuriyet Bayrami'niz kutlu olsun!..
Haberleri gazete sayfasi goruntusunde okumak icin
SABAH e-Medya"ya
tiklayin
|
|
|
|
