|
 |
|
Yola çıktım Mardin'e
Artık izli mermi yerine yıldız ışıldakları devraldı Güneydoğu gecelerini. Çünkü olağanüstü haller bitti, yerine olağan durumlar geldi. Yoksulluk, yoksunluk yani
Mardin'e o sihrengiz atmosferi veren dehliz sokaklara Abbara diyorlar. Sayın ki birer kılcal damardır bu Abbaralar. Kan taşır gibi estetik ve mimari muhteşemlik taşırlar şah damarlara. Peki nereler ki o dediğim şah damarlar? Neresi olacak; ana caddeler, koccaman sokaklar elbet? Herbir yandan korku, endişe, vurdu, kırdı fışkırtan günler geçeli nice oldu şükür. Artık izli mermi yerine yıldız ışıldakları devraldı gece nöbetlerini. Gözü keskin olan her ademoğlu; lacivert güvercinlerin, daha da lacivert gökyüzlerinde kaymaca, kaytarmaca oynadığını görebilir bir bakışta.
DİRENEN MİMARİ
Yeni şehir kuruyoruz diyerekten aşşağlık, sefil ve rezil binalarla faça atmışlar kente de bozmaya gücü yetmemiş yine de kimsenin. Mardin kendi kabuğunda hala bozulmamış, sünmemiş, eprimemiş hallerde yaşıyor, direniyor hoyratlıklara.
Türkçe, Kürtçe, Arapça el ele vermiş gibi dil dile savruluyorlar ortalıklarda. Herkes birbirini anlıyor yani ve önemli olanı da bu zaten. Handaniler'den kalma evlerin o kadar yakın duruş, içe geçişine rağmen birbirlerine gölge bile etmeyişleri nasıl bir mimari saygıdır vay vay?.. Lakin insan evladının gölgesi nereye düşse ot bitmez haller yarattığından, yakındır Mardin'in ağır yaralanması maazallah.
DİYARBAKIR'IN BAĞLARI
Kimisi Diyarbekir diyor ya, bozulur gibi oluyordum duyunca. Böyle şeylerin altında başka bir mananın buzağısını aramak, huyum suyumdan mülhem çünkü. Oysa aslı Diyarbekirmiş adının. Bekr aşireti gelip kur(ul)duğundan 'Bekr' diyarı anlamına önce Diyarbekr, sonra dilde eğile büküle Diyarıbekir olmuş. Lakin Atatürk bir konuşma esnasında 'Bekir' yerine 'bakır' demiş ve öylece kalakalmış kentin adı Diyarbakır.
KUTSAL ZATLAR MEKANI
Size tarih dersi verir gibi anlatmayacağım şehri, merak yapmayın. Ama bir evliya adresini vereceğim illaki.
Kenti Mardin'e doğru az biraz geçince, sağa büküp çıkılan bir tepe. O tepeye muhkim bir veli zatlar mekanıdır o yerin yeri.Yanisi Sultan Şehmuz Musa Hazretleri Türbesi, külliyesidir ki ora; görüp de anlatmayanı çarpar yaradan valla.
Ahali dalga dalga, çor çocuk, yorgan döşek ve tava tencere akın ediyor bu dediğim muhite güpegündüz. Sonra gecelere kadar kurban kesme, kanını sürünme, et pişirme, oturup yeme, tabak çanak temizleme ve 3-4 saat şekerleme repertuarını oynuyor hep.
Ardından abdestlenmek, türbeye girip yüz sürmek, bendir çalıp ilahi okuyan kör çocukları dinleme, onları bahşişleme ve Sultan'ın dev ahşap burgulu asasını ağrıyan yerlerine sürme şeklinde devam ediyor rütüel. Felçli olup kolunu bacağını, meczup olup aklını kıpırdatamayanı sandukaların yanındaki şilteye yatırıp bırakıyorlar ki, görüntüsü fena moral bozucu...
Hazreti İbrahim geyikler tarafından emzirilip yağız bir delikanlı olunca, zalim Kral Nemrut'un tüm putlarını da planlarını da yıktıydı. Bunu görüp de nakletmiyor, ya da görenden öğrenmiyoruz elbet.
Ama efsaneyi anlatan Balıklı Göl çocukları zannedersin ki dün gece olmuş bir olayı camdan seyretmiş de naklediyor. Yani öylesine essah, öylesine sindirmiş anlatıyorlar gelen geçene. Bahşiş az ya da bol. Fark etmiyor bu amatör rehberlere. Aynı sadakat ve konsantre hallerini takınıp naklediyorlar hikâyeyi.
YIKILMAYAN TABULAR
Peygamberler şehrinde hala kırılmadık put yok mu? Hadi put demeyelim de tabu yok mu acep? Olmaz mı? Kadın erkek el ele verip de çarşı pazar gezmek. Gidip bir yere çöreklenip oturmak, kahve, mırra, çay içip Urfa Sofrası'nda taam etmek halen yok ne yazık ki. Bunu kıran yıkan gençlere bile gönül düşürüyor büyükleri. Ama yine de, yani arpa boyuyla da olsa yine de terörden, olağanüstü halden kurtulmanın "nekahat dönemini" coşkuyla yaşıyor tüm bölge. Ne diyelim kutlu ola, mutlu ola...
Savaş AY
Haberleri gazete sayfası görüntüsünde okumak için
SABAH e-Medya"ya
tıklayın
|
|
|
|
