|
 |
|
SAVAŞ AY
Vatansever pankçı rakçı tayfası
Gözümle görmeyip, birinden dinlesem fantezi gibi gelirdi. Taksim'in arka sokaklarında bir büfede bizzat tanık oldum. Sabaha doğruydu. Nöbeti bitirmiş eve dönüyorduk. Çocukların karnı acıkmış. "Kaptan bir iki lokma yesek de dağıtıma geçsek ya" dediler. O saatte açık lokanta bulamayacağımıza göre büfe kollamaya başladık. Bulduk da. Lakin büfenin içi de önü de ana baba günü. Muhtemelen bir iki mekan birden yeni dağılmış; rakçı ve pankçı gençler hem sokağı, hem büfeyi doldurmuştu.
Bakmadan görürler
Onları görmüş, izlemişseniz bilirsiniz. İnsanın yüzüne bakmıyormuş gibi yapar, ama nasıl beceriyorlarsa en ufak hareketinizi bile fark ettirmeden gözlerler. Ardınızdan dakikalarca ve bire bir taklidinizi yapabilirler üstelik. Yine öyle oldu. Aralarından geçip, arkadaki boş masaya ilişmemiz sırasında kılları bile kıpırdamadı.
Boş gençler mi?
Sadece birbirleriyle göz temasına, hafif gülümseyişlerle adeta telepatik kafa bulma seansına başladılar.
Tepeden tırnağa taş fırın erkeği olan kameramanım; "Bunlardan memlekete ne fayda be abi?" dediği sırada köşede asılı televizyondan o menşur reklam başladı. Hani deniz subayına oğlunun videosu geliyor da, gidip seyrederken komutan görüyor ya", o reklam işte. Ve o sırada gizli bir komut gelmiş gibi sus pus oldu tüm büfe ahalisi. Yüzünde, gözünde, burnunda, kulağında küpeler, halkalar dolu, saçları ters dönmüş elbise fırçası tadında, tuhaf kılıklı o gençler, pür dikkat reklamı izlemeye koyuldu ekrandan. İnanmanız çok zor ama, kızlar da dahil, birkaç gencin gözünde yaş tomurcuklandı sona doğru.
En büyük asker
Bir ikisi diğerlerine ellerini uzatıp, sıkıp, bu kez bambaşka ve yumuşacık nazarlarla süzmeye başladı. Adını koyamayıp, tahlilini yapamayacağım bir kolektif ruh durumuna geçtik hep birlikte. Sessizliği genç kızlardan birinin arka masaya bağırması bozdu
-Erkaaan! Sen denizci olarak yap askerliğini. Müthiş yakışır sana.
-Yok be kızım. Ben Eğirdir'e gidip dağ komandosu olucam inşallah.
Sonra bir alkış koptu hepsinden. Niyesini yine anlayamadığım bir şekilde kalkıp, sıkı sıkı sarılıp, yanaklardan öpüşmeye başladı tüm gençler.
Kameraman hüznü
Sonra yavaş yavaş terk etmeye başladılar mekanı. Yaşça az biraz büyük görüneni eğildi masamıza giderken. Dedi ki
-Abi... Bizi adam yerine koymuyor bazıları. Ama biz de bu vatanın evladıyız tabii ki. Günü gelir gerekirse; can da veririz vatana, millete.
Kiminize salakça gelebilir ama içimde bir volkan patladı sanki. Ağlamamak için zor tuttum kendimi. Sonra kameramanıma döndüm. Tam az önceki lafına yanıt verecektim ki, elini ağzıma doğru uzatıp susturdu beni. Dedi ki Tamam abi söyleme lütfen. Ben hem lafımı geri hem de dersimi aldım...
Spor olsun diye mi?
Savas Abi ben Arya. Üsküdarlıyım. Yaşım 19 ve spor akademisine hazırlanıyorum. Ancak okulun, yani Marmara Üniversitesi'nin bir kısmının yandığı gerekçesiyle öğrenci alınamayacağını söylüyorlar. 2500-3000 kişinin kaderiyle, geleceğiyle oynuyorlar. Bizim gibi, yani hazırlıkta olan öğrencilerin kayıtta vereceği toplam para yaklaşık 500 milyar. Bu para da okulun yenilenmesi en azından dersliklerin yenilenmesi için yeterli bir miktar sanırım. Hem okulun özel yetenek sınavına 5 ay önceden, büyük fedakarlıklar yapıp hazırlandık, hazırlanmaktayız. Abi binlerce öğrenci ve ailesi, yakını bu sorun yüzünden neredeyse sinir hastası oldsu. Lütfen duyur, yardım et. Sevgilerle.
KIYMIK
ÇOK YAZIK!..
Ankara'da sadece teröristin değil, eğitimsiz polisliğin de bombası patladı...
Haberleri gazete sayfası görüntüsünde okumak için
SABAH e-Medya"ya
tıklayın
|
|
|
|
