|
 |
|
MANSUR FORUTAN
Mobysel faaliyetler
Dürüst olmak gerekirse Moby denen müzik emekçisini pek bilmem. Bir iki defa müzik kanallarında kliplerini izlemiştim. Kelleyi kazıtıp badem yağı sürmüş, kendi halinde biriydi.
Ölüp bitmesem de fena değil diye düşündüm. Radyoda çalsa, frekans değiştirmem derecesinde iyiydi, o kadar.
Cumartesi gecesi konseri olduğunu duyduğumda pek iplemedim açıkçası.
Rock dinleyen adamı bu Moby kesmez çünkü.
Sonra bir baktım ki, herkes Moby konserinden söz ediyor. Bilen bilmeyen, anlayan anlamayan herkes örgütlenip konsere gitme çalışmaları yapıyor.
Bu durum karşısında bendeniz de en ateşli Moby fanatiği haline büründü.
Moby sanki mahalle arkadaşımdı.
"Gidiyorsunuz değil mi?"
"Muhteşem adam ya..."
"Böyle biri kırk yılda bir gelir..."
Bir süre sonra bu yalanlara kendim de inanıp Park Orman'a , konserin tertiplendiği yere gitme kararı aldım.
Aslına bakarsanız Park Orman da ters bir yer.
Gitmesi zor, dönmesi dert...
Minibüse bin, ezik ezik yolculuk et, müsait bir yerde dur de, biri görür mü diye pirelen, eğer birileri görmediyse Magirus'dan değil de Jaguar'dan inmiş gibi yap...
Dönüşte de gündüz tarifesi açacak taksi bul.
Böyle alemcilik, böyle particilik, böyle clubber olmaz.
Neyse sorunsuz attık kapağı Park Orman'a.
Ben böyle kalabalık görmedim. Çocukken, Süreyya Plajı'na Zeki Müren gelmişti. Kalabalıktan valideyi kaybetmiştim.
Hangisi daha kalabalıktı diye soracak olursanız, cevap vermekte zorlanırım açıkçası.
Sonradan fark ettim; kalabalığın bir nedeni de tuvalet kuyruğu yüzünden. Bıkkın bir kitle kıvrana kıvrana sıranın gelmesini bekliyor. Sıranın sonunda olan sabaha karşı anca işeyebilir. Eve gidip gelse daha pratik olur. Bunu gördüğümden, arpa suyundan uzak durmanın fevkalade faydalı olacağını düşündüm. Ufak bir sorun daha vardı Gövdemi yayacağım minderler kapılmış olduğundan, geceyi ayakta geçirecektim.
Moby konserinde gerçek bir kültür mozaiği vardı.
Laila, Reina taifesi, Taksimciler, ÖSS gençliği, Bağdat Caddesi ergenleri...
Moby diye bir yer açılmış diye gelenler bile vardı.
Üstat sahneye çıktığında kelinden tanıdım. Ufak tefek bir adam.
Ama gelin görün ki bir şey yapmıyor. Arap bir şarkıcı kiralamış, bütün şarkıları ona söyletiyor.
Hızlı ve emin adımlarla sahnede yürüyüp duruyor ya da perküsyon çalıyor.
İş yerinde, askerde, her kim ki emin ve hızlı adımlarla yürüyorsa, bilin ki kaytarıyordur. Müzik gruplarında da perküsyoncu, mahalle maçlarında fasulyeden kadroya girmiş hımbıl oyuncu statüsündedir.
Aklım ermedi bu işe ama ne yalan söyleyeyim, şarkılar güzel.
İnsan bir gitar solosu istiyor, bir davul şovu bekliyor ama olsun fena değil, frekans değiştirtmiyor.
Konserin "Hello İstanbul, are you having fun?" (Merhaba İstanbul, eğleniyor musunuz?) kısmında Moby gerçekten tüm iştirakçileri duygulandırdı.
"George Bush gibi bir hıyarın başkanım olmasından utanıyorum" deyince kıyamet koptu. Dakikalarca ayakta alkışlandı ve ben bunu fırsat bilip, boşalan minderlere muhteşem gövdemi yerleştirdim.
Konserin geri kalan bölümünü, yıldızlara bakıp, dünya barışını, Yaser Arafat'ı, devletin Çukurova Elektriği indra gandi yapmasını, bir de gündüz tarifesi açacak babayiğit bir taksi bulup bulamayacağımı düşünerek geçirdim...
Haberleri gazete sayfası görüntüsünde okumak için
SABAH e-Medya"ya
tıklayın
|
|
|
|
