Bu açıdan bakıldığında Türkiye'de popülizme en uzak kişi Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer'dir.

Çünkü Sezer, halktan oy isteyen bir siyasetçi değildir. Türkiye'de cumhurbaşkanlarını halk seçmez.

Ayrıca Türkiye Cumhuriyeti'nin başına kendi talebiyle değil, davet üzerine gelmiştir.

Bu makama da sokaktan değil, Anayasa Mahkemesi Başkanlığı gibi kendi mesleğinin en üst mertebesinden, rica minnet getirilmiştir.

Bütün bunlar göz önüne alınınca; Cumhurbaşkanı Sezer'in Türkiye'de popülizme en uzak kişi olduğu kolayca anlaşılır.

Çünkü ne kişiliği uygundur bu işe, ne de ihtiyacı vardır.

Milletvekillerinin maaş artışını referaranduma götürmesinin gerekçesi ise çok açık: Meclis'te kimsenin göğsünü gere gere savunamadığı ve kamuoyunun büyük tepki gösterdiği bir yanlış kararı halk oylamasına sunmak.

Dünyanın neresinde bir Cumhurbaşkanı, kamuoyunda bu derece tepki gören bir sorunu halka götürdüğü için eleştirilir ve suçlanır?

Referandum, demokratik olduğunu öne süren bir ülkenin meşru uygulamalarından biri değil mi?

Halkın önüne gitmemek için her şeyi yapmaya razı!

Referandumun sonucundan hiç kuşkuları yok. "Bu referandum bizim itibarımızı zedeler!" diyorlar.

Aslında itibarı zedelemez. Zaten zedelenmiş olan itibarın ölçüsünü koyar.

Ne yazık ki Türkiye hiçbir zaman bu kadar trajikomik bir hale düşmemişti.

Kendi halkından korkan ve halkı devreye sokan Cumhurbaşkanı'na ateş püsküren bir siyaset!