Adalet ve Kalkınma Partisi'nin seslendiği kitle Philippe Starck hayranı değil, Andy Warhol sergisine gitmiyor, minimalizmle ise uzaktan yakından ilgisi yok.

Bu yüzden Akbank ve Akmerkez'i çağrıştıran Ak Parti ismi de kendi açılarından doğru bir seçim; amblemdeki ilkel çizgili ampul de.

Hatta yazıların özensiz ve biraz kaba saba oluşu işe bile yarıyor.

Bulaşık sularının döküldüğü pis kokulu sokaklar.

Toz toprak içindeki bakkallar, yıllardır silinmemiş vitrinlerdeki yağlı boya, kavisli yazılar.

Alüminyum kubbeli camiler.

Dünyadaki her normal insanın kulağını tıkamasına yol açacak höykürmeli bir müzik.

Yanmış yağ püskürten egzozları ile ortalığı gürültü terörüne boğan minibüsler!

Gerilerine plastik çiçek sokularak vitrinlere asılan, derisi yüzülmüş ölü kuzu gövdeleri.

Lağım kokusuna karışan, çiğköfte baharatı.

İşte size varoş estetiği!

Bu insanlara gidip de amblemin yanlış çizildiğinden, parti isminin eskiliğinden sözetmek komik olmaz mı?

Ömrüm boyunca, Türkiye'de ve daha da çok yurt dışı platformlarda belirttiğim gibi ben bu halkın ahlaki, estetik ve geleneksel değerlerine hayranlık duyan bir kişiyim.

Halk müziğinin ve Türkçenin müthiş ritminin yankılandığı şiirlerin, efsanelerin, menkıbelerin tutkunuyum.

Varoş bambaşka bir olgu.

Bir bozulma, bir metamorfoz, bir patoloji!

Yunus Emre ve Karacaoğlan şiiriyle, bugünkü höykürmelerin ne kadar ilgisi varsa, Anadolu ile varoşların da o kadar benzerliği var.

Yanlış anlaşılmasın: Ben bu insanlarımızı suçlamıyorum. Sadece koşullardan sözediyorum.

İki cami arasında b”namaz kalmış, geleneksel değer ölçülerini yitirmiş olan bu çaresiz insanlar, giderek kentlerin kaderini belirmeye başladılar.

Önce kentlerin eğlence, yemek ve kültür dünyasını ele geçirdiler.

Televizyon yayınları, onların zevkine göre belirlenir oldu.

Bu korkunç yozlaşmayı yerel yönetimlerdeki zaferleriyle perçinlediler.

Şimdi de Türkiye'yi yönetmeye talipler.

Hiç hayal görmeyelim: masum gecekondularla başlayan ve giderek kentleri yaşanmaz hale getirerek, dev bir ahtapot gibi boğan varoşlar, kendi starları, belediye başkanları ve iş adamları gibi, başbakan, bakan ve cumhurbaşkanlarını da çıkaracaktır.

Bu kadar yoksullaşma ile varoş edalı din temaları yan yana gelince nasıl bir patlama olacağını hep beraber göreceğiz.

Parti başkanının da "post modern oluşumları" ya da Foucault'yu bilmesi gerekmiyor.

Hatta tam tersine bilmemesi gerekiyor.