Dün gece maça Trabzon başladı ve ilk 3 dakika siyah-beyazlıların sahasında kaldı. Bu bir bakıma ilk yarının skorunun da habercisiydi. Kapalı kutu gibi görünen Trabzon'un kendine 'yırtıcı' bir karakter edindiğini de daha ilk dakikalarda anladık. Beşiktaş da mücadeleciydi, hırslıydı. İlk yarı birbirlerine sürekli yumruk vuran iki boksörün maçı gibiydi. Yumruklar dağıtmıyor, düşürmüyor ama sarsıyordu.

Ama 34. dakikada, dikkatle bakanlar Beşiktaş'ın maç boyunca yaşayacağı sıkıntının belirgin bir örneğini gördüler. Bu dakikada Nihat sağ kanatta, bordo-mavilileri az adamla yakalamıştı. Stavrum uzak köşede top bekliyordu fakat Nihat'ın gözleri de Ahmet Dursun'u arıyordu. Ahmet Dursun neredeydi? Ceza sahasına çok sonra, 5. sırada gelen Beşiktaşlı oldu Ahmet Dursun ve iş işten geçti. Oysa siyah-beyazlı futbolcu rakip kaleye yakın olduğu pozisyonlarda etkili oluyordu. Aslında İlhan'ın sakatlanması da Beşiktaş için şanssızlık sayılmalı. Ancak 18. dakikada Trabzon'un serbest vuruşunda İlhan'ın kendi kalesine attığı kafanın gol olmayışını da, bu kez Beşiktaş adına şans saymak gerekir.

Trabzon basit oynuyordu ama Brezilyalılar'ından Marco yetenekleri ve mücadeleciliği ile maça ağırlığını koyuyordu. Beşiktaş'ta iş yapması beklenen orta sahada ise Yasin neredeyse tek başına savaşıyordu. Devre bitirken soldaki çizgiye yakın noktada bulunan Da Silva topu, Ümit ile Erman'ın arasınddan sıyrılan Zafer ile buluşturdu. Zafer Fevzi'yi de çalımlayarak topu filelelere gönderdiğinde İnönü sessizliğe bürünmüştü: 0-1.