Doğadaki durduraksız değişimin, insan toplumlarına nasıl yansıdığını yeterince algılamış kadroları yok Türkiye'nin...
O nedenle de Türkler, değişen çağlarla birlikte daha da hızlanan toplumsal değişimlere, bir türlü ayak uyduramıyorlar.
Örneğin 19. Yüzyıl'da teknolojinin toplumsal yaşama yaptığı katkı; ulaşımda demiryollarıyla buharlı gemi, iletişimde de telgraftı.
Ya 20. Yüzyıl'da teknolojinin toplumsal yaşama yaptığı katkılar?..
Ulaşımda jet motorlu uçaklarla elektrikli trenlerin yanında, bir de uzay yolculukları başladı.
Ya iletişimdeki değişimler?
Uydular aracılığıyla devreye giren TV'ler, cep telefonları, elektronik haberleşmeler...
Sağlık alanında antibiyotiklerle önlenen ateşli hastalıklar; kadınlarda hamile kalmanın irade altına alınması...
"Birleşmiş Milletler" gibi, "Dünya Bankası" gibi, "UNESCO" gibi uluslararası kuruluşlardaki artışlar...
Doğadaki durduraksız değişimin, insan toplumlarına daha hızlı yansımaya başlaması karşısında; Türkiye, 19. Yüzyıl'dan arta kalmış bir hamaset afyonlanmasını aşmak şöyle dursun; ortaçağdan kalma feodal bir köyülük mayalanmasını dahi, evrensel boyutlu bir burjuvazinin standartlarına dönüştürebilmiş değil...
Sürekli bir değişimin, sürekli dışında kalma inadı; nereye kadar sürebilecektir? Türkiye kendi iç dinamikleriyle evrensel değişime ayak uyduramadığına göre; dış dinamikler, güngünden daha çok zorlamaya başlayacaktır Türkiye'yi..
Önümüzdeki yirmi yılda, kimbilir ne beklenmedik sürprizler olacak buralarda da..
Ola ki, yavaş yavaş üst düzey bürokratların da eski saltanatı bitecek; siyasetçi havalanmalarının da...
Gelişmiş ülkelerde gerek mimarların, gerek inşaat mühendislerinin, hatta gerek doktorların; kendi mesleklerini uygulayacakları alanlar daralıyor...
Mimarların da, çeşitli dallardaki inşaat mühendislerinin de; ne Paris'te yapabilecekleri fazla bir şey var, ne Londra'da...
Oysa Türkiye, baştan başa imar edilmesi gereken boş bir alan..
Buna karşılık, iç dinamikleri çalışmayan toplumların yoksulları, gizli göçlerle kalkınmış ülkeleri tehdit ediyorlar..
Uluslar arasında ortaya çıkan böylesi bir dengesizlikle yamukluğa bir çözüm bulmak gerekiyor.
Bize göre bu yamukluğun çözümü, öncelikle Türkiye'den başlayacaktır..
Ve Türkiye, 21. Yüzyıl'ın getirdiği koşullara karşı da, saman altından direndikçe, beklenmedik ırgalanmalar yaşayacaktır...
Bizim kuşağımızın toplum mühendisliğine özenen bir takım ünlü militerleri vardı..
Örneğin Genelkurmay Başkanı Org. Memduh Tağmaç:
- Toplumdaki uyanma, ekonomik kalkınmayı geçti, durdurmak gerek; demişti...
Org. Cevdet Sunay ise, Soğuk Savaş yıllarında Washington politikalarının en küçük eleştirisine bile karşıydı:
- Donumuza kadar her şeyimizi Amerika veriyor, derdi.
O zamanın militerleri, "Allahsız komünizme karşı" cami ile kışlanın işbirliği yapmasından yanaydılar. Türkiye'nin ulusal çıkarlarını tek seslilikte görüyorlardı.
Oysa dünya diplomatları; tek sesli toplumlara oranla, çok sesli toplumlara karşı çok daha dikkatlidirler. Çünkü tek sesli toplumlarda, toplumsal tepki riski yok gibidir. Her istediğini yaptırabilirsin onlara; baştakilere biraz avanta sağlamak koşuluyla... Çok sesli toplumlarda ise durum öyle değildir. Baştakilerle anlaşarak dahi her istediğini yaptıramazsın onlara; tepkiler artabilir..
Türkiye hiç bir zaman kendi gerçekleriyle yüz yüze gelmekten hoşlanmadı. Ne sinsi talanların üstüne gidilmesinden hoşlandı, ne iri yalanların üstüne gidilmesinden...
Ve değişen çağların sürekli dışında kaldı..
21. Yüzyıl'la da, bir süre bütünleşmemekte inatlaşacağa benzer...
Sonra çağın dinamikleri, Türkiye'yi de sarmalaycaktır...
İnsanlık kötüye gitmez, Türkiye de gitmez. Enseyi karartmayın.
Magazin
