İki hafta sonra Everest'in zirvesine Katmandu tarafından çıkmayı deneyecek olan ilk Türk: Tunç Fındık

TIRMANMA GÜDÜSÜ
Diyelim ki tırmanacağınız gün fırtına geleceği söylendi. Yani tehlikeyi biliyorsunuz. Yine de çıkar mısınız?

Bile bile büyük bir tehlikeye atılmayı göze almam ama doğrusu da şu ki, büyük tehlikeler en beklemediğiniz ve en zayıf olduğunuz anda ortaya çıkmaya meyillidirler. Yani, her an, her yerde hazırlıklı ve beklenti içinde olmak lazım. Tırmanışlarımızı en ideal koşullara denk getirmeye çalışsak da, doğaya sözümüz geçmediğinden dolayı bu her zaman mümkün olmuyor.

Zirvede olmak size ne hissettiriyor?

Tırmanmak içgüdüsel bir his ve son derece zevkli. Açık havada, yüksekte ve boşlukta olmak, en güzel şey benim açımdan. Damarlarımda dolaşan kanı ve hayatın değerini en iyi burada hissediyorum. Tırmanış müthiş bir konsantrasyondur, hattâ bir nevi trans veya meditasyon. Dik bir buz veya kaya duvarında, hayatınızla ilgili her şey el, ayak ve zihninizle yapacağınız hamlelere bağlıdır ve tabii ki yanınızdaki tırmanış arkadaşlarınızın hayatı da. Tırmanmaya yoğunlaşınca, insanın zihnindeki her şey tamamen boşalır ve geriye sadece pozitif enerjiyle, güzel paylaşımlar kalır. Fakat zirve ile tırmanış bitmiyor, aksine geriye dönüş daha da yoğun bir uğraşı. Tırmanışı bütün olarak ele aldığımda yaşanan hissin tatmin ve 'kendini gerçekleştirme' olduğunu söyleyebilirim.

FİLM ŞERİDİ YOK
Geçen yıl İskender Iğdır bir tırmanışta hayatını kaybetti. Bu sizi hiç yıldırmadı mı?

Bu tür olaylar beni yıldırmaz. Ölüm, hayatın doğal sonucu ve ne zaman ona varacağınızı asla bilemezsiniz. Bence ölümden korkarak hayatın tatlarını yaşamamak doğru değil. Dağcılığa, yapamayacak duruma gelince de doğaya gitmeye, hayatım sona erene dek devam etmek istiyorum.

Hiç tehlikeli bir durumda kaldınız mı?

Tabii ki. Çığ, çürük kaya, taş düşmesi, yıldırım tehlikesi, emniyetsiz dik zeminler, kurtarma durumları.

O anlarda neler hissettiniz? Hayatınız bir film şeridi gibi gözlerinizin önünden geçti mi?

Böyle durumlarda mantıklı olmanız gerekiyor. Hayatım gözlerimin önünden bir film şeridi gibi geçmiyor. Zannederim, zor anlarda daha iyi ve sakin düşünebiliyorum.

Şu hayatta korktuğunuz bir şey var mı? Fare falan mesela?

Yok galiba.

Everest'e tırmanmadan önce ne tür hazırlıklar yapıyorsunuz?

Everest Dağı gibi yüksek bir dağa tırmanmak için hazırlıklar çok uzun süre önce başlar. Aslında, yaşam boyu edindiğim tırmanış bilgilerinin burası için hazırlık olduğunu söyleyebilirim. Tırmandığım her nitelikte dağda edindiğim tecrübeler, bu en zor sınavda kullanılmak üzere zihnimde hazır. Fiziki antrenman olarak, dağlara gitmek haricinde farklı bir program uygulamadım.

Psikolojik açıdan bir hazırlık yapıyor musunuz?

Evet. Tırmanılacak rotanın niteliklerini, tarihini öğreniyorum ve daha sonra da ona zihnimde tırmanıyorum, konsantre oluyorum. Fiziki olarak istediğiniz kadar hazırlanın, psikolojik hazırlığa önem vermezseniz, başarmanız çok zor.

'Umarım eşimin yüzünü kara çıkartmam'

Şehirde olmak size tutsaklık hissettiriyor mu?

Şehirde yaşamak beni tutsaklık hissine sokmuyor, sadece ölüyor gibi hissediyorum! Şaka bir yana, dağları dolu dolu yaşarım, ama ben bir şehirliyim, eninde sonunda sıcak evime ve eşime dönerim. Yazmak, çizmek, araştırmak da dağcılığımın ayrılmaz parçaları ve bunları ancak şehirde, evimde yapabilirim.

Zaten dağcılık dışında hobilerim de var.

Öyle mi? Neler mesela?

Ölçekli askeri maketleri yapmayı, tarih hakkında okumayı seviyorum. Düzenli bir aile yaşamım var. Eşime, aileme zaman ayırmaktan çok hoşlanıyorum.

Benim eşim dağcı olsaydı, herhalde dağlara gitmemesi için yalvarırdım...

Eşim beni bir tırmanıcı olarak tanıdı, sevdi ve beraber olurken de bunun benim bir parçam olduğunu biliyordu. Evlendikten sonra daha bile sık dağa gitmeye başladım.

Benim aklım böyle bir şeyi almıyor.

Bazen eşimi zor durumlarda bırakıp gittiğim de oldu. Fakat o benim dağlardaki becerime son derece güveniyor ve tabii benden hata yapmamamı bekliyor. Umarım yüzünü kara çıkartmam.

Mahruki'nin okul arkadaşı
Tunç Fındık, dağcılığa 1990 yılında başlamış, ancak doğa sporlarıyla tanışması 1985 yılına denk geliyor. Kampçılık, izcilik ve yürüyüşçülük (trekking) ile başladığı bu serüvene mağaracılık ile devam etmiş. En sonunda da dağcılıkta karar kılmış. Bilkent Üniversitesi'ne bağlı bulunan dağcılık kulübünü okuldan arkadaşı olan Nasuh Mahruki ile DOST adı altında yeniden kurmuşlar. Bu dönemde Fındık, Türkiye Dağcılık Federasyonu'nda eğitmenlik, kamp müdürlükleri yapmış ve milli sporcu olmuş. Şimdiye kadar Kazakistan, Kırgızistan, Ukrayna, Gürcistan, İran, Bulgaristan, Fransa ve İskoçya'da çıkışlar yapan Fındık'ın Türkiye'de gitmediği yer yok denilebilir. Fakat favorisi Toros - Aladağlar.

ASLI E. PERKER