Geçen hafta öykü anlatıp "Siz genel yayın müdürü olsaydınız ne yapardınız, haberi yayınlar mıydınız?" diye sormuştum.
Konu özel hayatın gizliliği üzerineydi.. Hafta boyunca çok çarpıcı gelişmeler oldu.. Özel hayat yine manşetlerdeydi..
Bir gazete isim vermeden Devlet Bakanı Şükrü Sina Gürel'in Fransız Elçiliği'nde görevli bir kadınla ilişkisini yazdı. Gürel çıkıp, "O bakan benim" dedi.. Konuyu kapattı...
İngiltere Kraliçesi Elizabeth'in küçük oğlu Prens Edward'ın eşcinsel olduğu yönünde iddialar ortaya atıldı. İtalyan gazeteleri çiftin balayında bile ayrı odalarda kaldıklarını yazdı. Bunun üzerine Buckingham Sarayı 200 yıllık geleneği bozarak kraliyet ailesinin özel hayatıyla ilgili açıklamalar yaptı:
"Kont ve kontesin ayrı yatak talep ettikleri asılsızdır."
Benim de tartışmak istediğim buydu.. Özel hayat gizli kalmalı mı?
Gazetecilik ahlakı üzerine genel laflar edilip, konu anlaşılmaz hale gelmesin diye somut bir örnekten yola çıkmayı tercih ettim.. Öyküyü kısaca hatırlatayım:
The Judge Gazetesi Genel Yayın Müdürü, muhafazakar dışişleri bakanının kadın kılığında çekilen fotoğraflarını ele geçirir. Bakan travestidir. Fotoğrafları çeken bakanın sevgilisidir. Kadın ölünceye kadar bu sırrı saklamış, ölümünden sonra fotoğraflar ortaya çıkmıştır..
Soru şuydu; gazetenin bu çok özel fotoğrafları yayınlanması ahlaki midir?
Kamouyunun bunu bilmek hakkı mıdır?
Gazeteci neyi yazmalı neyi yazmamalı?
Benzer bir konuyu dün Okay Gönensin de ele aldı.. Onun görüşü şöyle:
"Gazeteciliğin birinci sorumluluğu "yazmak"; ulaştığı, doğruladığı, inandığı her bilgiyi diğer insanlara aktarmaktır. Ancak bazen asıl sorumluluk "yazmamak" olabilir. Yazmamayı gerektiren kıstas ya da kaygılar değişebilir. Bu kaygılar bazen "yüksek"tir, ulusal çıkardır, bazen de basit ve "insani" olabilir."
Ian McEwan'ın Amsterdam'da Düello romanına konu olan The Judge Gazetesi Genel Yönetmeni, Okay Gönensin gibi düşünmez. Dişişleri bakanının kadın kılığındaki fotoğrafını tam sayfa basar. Kamuoyunun aile değerlerinin savunucusu, muhafazakar bir politikacının travesti olduğunu bilmeye hakkı olduğuna inanır.
Pek de haksız da değildir.."Özel" kelimesinin ardına sığınarak gizlenen hayatlar çoğu zaman kişilerin gerçek yüzünü gösterir.
Maskelerinin düşmesini sağlar..
Bence , İngiltere prensinin eşcinsel olup olmadığını bilmesi İngiliz halkının hakkıdır. Çünkü üçüncü cinsten olması onun ruh halini de, dünyaya bakışını da kararlarını da etkiler..
Daha da basiti.. Bazen özel hayattaki küçük bir ayrıntı bile o kişi hakkında fikir sahibi olmamızı sağlar..
8 yıl Beyaz Saray'da kalan Clinton, ABD Başkanlığı'nı devretmeden önce eşi Hillary'e döndü:
"Birazdan ayrılacağız. Son kez dansa var mısın?" Clintonlar Beyaz Saray'daki son dakikalarını dans ederek geçirdiler..
Bu küçük yaşam kesidi, aşk skandallarına karıştığı halde dimdik durmayı başaran Clinton'un kişiliğini anlatmıyor mu?
Bence kamuoyunun önüne çıkan herkesin özel hayatı yazılıp çizilmeli.. Ama bunu yapan gazeteci, kantarın topuzunu kaçırdığı zaman bedelinin ağır olacağını da bilmeli. Tıpkı öyküdeki genel yayın yönetmeninin başına gelenler gibi...
Travesti bakanın fotoğrafı tam sayfa yayınlanır. Ancak eşi kocasına sahip çıkar. İddiaları reddeder. Fotoğrafı çeken kadının sevgili değil, yakın bir aile dostu olduğunu söyler. Fotoğrafı yayınlayan gazeteciye şöyle seslenir:
" Sevgi düşmanlıktan daha büyük bir güçtür."
Kamuoyunda hava döner. Genel yayın yönetmeni istifa etmek zorunda kalır..
Haber doğruysa gazeteci çekinmeden her bedeli göze almalı.
