Anne sevgisi... Sözüne güvenilir insan... Hastasını kurtarmak için çırpınan doktor... İçeriği biçime yeğleyen cumhurbaşkanı... Bu ve benzeri kavramları güvenle, kuşku duymadan kullanırdık. Artık o devir geçti. Bir alacakaranlığın içine yuvarlandık. İşaret yok, yol gösteren yok. Güneş doğmakta mı, batmakta mı; o bile belli değil

HER ŞEY TEPETAKLAK
Cezaevi olayları şimdiye kadar "güvenle" kullandığımız birçok kavramı tersine çevirdi.

Örneğin doktorluğun insanları ölümden koruyan bir meslek olduğunu düşünüyorduk. Sonra tartışmaya başladık: Bir muhalefet aracı olarak ölüm orucuna başlayan kişiye doktor müdahale etmeli mi, etmemeli mi?

Anne ve çocuk arasında kopmaz bir bağ olduğunu, bir annenin, bazen kendi canı pahasına çocuğunu yaşatmak istediğini düşünürdük. Bazı annelerin cezaevinde ölüm orucuna başlayan çocuklarını desteklemesi şaşırttı.

Solcu militanların her şeye rağmen sözlerinin eri olduğu düşünülüyordu. Örgüt üyesi bazı mahkumların ölüm orucu tutar gibi görünüp, aslında tutmadığı anlaşıldı.

Ecevit, Tantan, Türk gibi siyasetçilerin de söylediklerinin arkasında duran kişiler olduğu düşünülüyordu. Önce F tipi cezaevlerinin ertelendiği açıklandı. Ancak operasyonla birlikte birçok mahkum F tipine taşındı. Bu arada görüşmelerin de göstermelik olduğunu anladık: Tantan bir yıldır bu operasyona hazırlandıklarını belirtti.

Bu tersine dönüş inanılmaz boyutlara vardı. Her zaman hapisten kaçmak için fırsat arayan mahkumlar içeriden çıkmamak için direniyordu. Bir direnişçi şöyle yazmıştı: "O çatışma anında koğuşumuz özgür vatan toprağıdır." Mahkumları orada tutmakla görevli güvenlik güçleri ise, "Mahkumlar kaçabilsin diye duvarları deldik" diye açıklamalar yapıyordu.

KORKULUKLAR YETER Mİ GERÇEĞİ DEĞİŞTİRMEYE
Artık hiçbir kavramı rahatça kullanamayız. Buna imkan yok. Şimdi belki itiraz edeceksiniz, "Sadece cezaevi olaylarından hareketle bu söylenebilir mi" diyeceksiniz. Peki o zaman "dışarıdan" örnek vereyim.

MGK toplantıları başlamadan önce TV ve basın çekim yapardı. 'Biçim'e önem vermeyen (vermediği iddia edilen) Cumhurbaşkanı Sezer, bu olağan uygulamayı yasakladı. Niye? Çünkü çekimlerin yasaklanmasıyla birlikte askerin sivil otoritenin üzerine çıktığı izlenimi silinecekmiş. Meğer, Miroğlu'na tabancayı yasaklayarak mafyayı yok edeceğini, Pokemon'u yasaklayarak çocukların psikolojik problemlerini çözeceğini, Seda Sayan'a ceza keserek millete kaliteli Türkçe konuşturacağını sanan RTÜK zihniyeti Çankaya'ya çıkmış da haberimiz olmamış!

BİR ŞEY SÖYLEYİN
Artık alakaranlıktayız.

Yol işaretleri kayboldu.

İşte başka bir "kesim"den örnek... Kendini dine veren Engin Noyan'ın yanına tesettürlü bir kız yanaşıyor. Engin Noyan her zamanki gibi "aşırı" yumuşak biçimde çevresindekilerle konuşmakta. Kız, Noyan'a, "Bana bir şey söyleyin" diyor. Noyan duymamazlıktan geliyor. Kız üsteliyor: "Ne olur bana bir şey söyleyin."

Artık cevap vermemek olmaz: "Ne söyleyeyim size?" Kız bilse zaten sormayacak. "Bir şey söyleyin. Bir cümle söyleyin." Hafifçe, azıcık, belli belirsiz sinirlenen Noyan, o her derde deva lafla sıyrılmaya çalışıyor: "Allah'a sığının."

Kız zaten inançlı. Zaten Allah'a sığınmış. O başka bir şey arıyor. Bu dünyadaki hayatını anlamlı kılacak bir şey, bir cümle, bir işaret.

Ama yok. Artık alakaranlıktayız.