Halkla İlişkiler diye bir sektör var. Büyük bir olasılıkla halk olarak sizin bundan haberiniz yoktur.

EEE, BİLİN ARTIK...
Gönderdikleri yetmiyormuş gibi bu saçma sapan metinler yayınlansın diye kırk kere ararlar. "Bülten gönderdik aldınız mı?" "Bilmiyorum bakmam lazım." Yarım saat sonra tekrar ararlar "Baktınız mı?" "Evet baktım. Almışım." Yarım saat sonra tekrar: "Yayınlamayı düşünüyor musunuz?" "Bilmiyorum." Yarım saat sonra aynı kız: "Az evvel bilmiyorum demiştiniz, karar verdiniz mi?"

Bu böyle bütün gün sürer. Üçüncü arayıştan sonra yalvarmaya başlarlar. Dördüncü arayıştan sonra artık senli benli olurlar. Beşinci arayıştan sonra en yakın arkadaşın gibi konuşurlar. Bazıları bu samimiyet işini o kadar abartır ki, lüzum etsin etmesin durup durup ararlar: "Nasılsın canım, iyi misin, annen nasıl..." Ne canımı, ne annesi! Ben senin yüzünü bile görmedim daha...

İşin üzücü tarafı bu 'halkla ilişkilerci kızlar'ın büyük bir çoğunluğu gazete okumayı da beceremez. O yalvarıp yakardıkları haberlerin yayınlandığını bile fark etmez ve yalvarmaya devam ederler. Bazıları o kadar yüzsüzdür ki, yayınladık deyince de bu sefer o nüshayı göndermemizi isterler. Tabii ne demek... Bizim işimiz ne zaten! Sizlere hizmet etmek...

YOK OLMA KABİLİYETİ
Ben bugüne kadar işime yarar herhangi bir bilgi kırıntısı edindiğimi hatırlamıyorum bu basın bültenlerinden. Olabilir. Benim sorunum. Günlük tacizleri dışında bir itirazım yok. Ancak bazı halkla ilişkiler firmaları var ki niçin varlar cidden merak ediyorum. İşleri, çalıştıkları şirketleri temsil etmek. Şirketlerin faaliyetlerinden bizi sürekli haberder etmeleri çok normal. Ama es kaza başka bir şey iste. Mesele söz konusu ürün hakkında daha detaylı bilgi iste. Basın bülteninde referans olarak verilen araştırmayı iste. Şirketin patronuyla görüşmek iste. Olumsuz bir iddiaya karşı cevap iste... O zaman birden yok oluyorlar! "Veremeyiz, yapamayız" da demiyorlar, sadece buharlaşıyorlar. Olumlu mu olumsuz mu karar veremezler, felce uğrarlar. "Size hemen geri döneceğiz" derler ve vınn! Ara ki bulasın. Ya toplantıdalardır, ya şirket dışındalardır... Oyalarlar da oyalarlar. "Çekil aradan, bırak onlar cevap versin" dersin ı-ıh! "Tamam hemen geliyor cevap" der ve gene kaybolurlar.

İşin tuhafı göbeklerinden bağlı oldukları gazetecilerden de nefret ederler. Hani şu "gazeteciler olmasa, basınla ilişkileri ne kadar da güzel idare ederdik" durumu...

Karar verdim basın bülteni şeklinde gelen hiçbir zarfı açmayacağım bundan sonra. Herhangi bir postalama listesinde yer alıyorsam eğer, lütfen yeni yıl itibariyle beni silin. Teşekkür ederim.

Mutlu Tönbekici