Ya kısmet

Tarih tekerrür etmedi ve Efes 43 yıllık Avrupa Ligi tarihinde ilk kez bir Türk takımını, final-four'a sokmayı başardı. Efes'lilere methiyeler dizerek, sonsuz teşekkürlerimizi bildirme faslını lütfen kısa keselim basketbol dostları... Çünkü bu kadar bekledikten sonra sadece Final-Four'a kalmak bizi kesmez.

Efes, görevini tamamlamadı. Bizlere borcu var, "Buraya kadar" havasına giremez, onları bu havaya sokmamak da bize düşer. Finallerin "komşu" Yunanistan'da ve ilk maçın Panathinaikos'la oluşu kuşkusuz büyük bir avantaj ama bu fırsatlar kolay yakalanmıyor. Ve günümüz basketbolunda, herkes herkesi her yerde yeniyor.

Bu saatte takım kimyasını değiştiremeyeceğimize göre, yani "Mahşerin Muhteşem Beş Atlısı" İbrahim, Mula, Hidayet, Hüseyin, Drobnjak'dan oluşan mükemmel ama dar kenar kapasitesi ile oynayacağımıza göre, yanlışlara bakalım.

Ergin'e açık mektup
Ergin kardeşim, Euroleague'in en iyi dış adamları sende (Mula 3 sayıda % 8'le 3'üncü, İbrahim % 6 ile 6'ncı, 2 sayıda Hidayet % 2 ile 6'ncı) ama sen onları verimli kullanamıyorsun. Ayrıca Avrupa ribaund kralı Hüseyin ve Drobnjak da hücumda en etkili olacakları bölgenin dışında kalıyorlar. İkinci toptan da oluyorsun.

Yapacağın en doğru iş uzunlarını, kırmızı görmüş boğa misali, tahditli 3 saniye bölgesinin etrafından ayırmamak. Birinci Asvel maçını böyle kazandın. Üstelik, Mula, İbrahim ve Hidayet'in dalışları sonucunda ya sayı, ya faul ya da mükemmel pivot smacı gelirken bunu kullanmamayı, anlamak mümkün değil. Dış adamları rahat bırak. Onlar "korakor"u seviyorlar, teketekte ekmeklerini taştan çıkarırlar. Sıcak adama top insin. Tam Hüseyin eziyor diyoruz, bir daha top alamıyor. Maxey 27'de beşledi diyoruz. Hüseyin yok, Drobnjak tarladan üçlük atma sevdasında. İbo sahneye çıkıyor, atmaya başlıyor, Mula boş pozisyonda top vermiyor.

Hücumun kilidi aslında savunma dengesinde yatıyor, sevgili Ergin. Hırslarının doruğunda gördüğümüz Efes'liler, hız kesmeyip, Avrupa'nın zirvesini yakalayacak gibi gözüküyor... Ya kısmet!