Seçilmiş ile atanmış

Bugün 12 Mart...

Yaklaşık 30 yıl önce Türkiye bir muhtıra ile çalkalanmıştı.

12 Mart Muhtırası...

Siyasi fırtınayla birlikte, devlet özgürlüklerin üzerinden silindir gibi geçti.

Muhtıracı komutanlar Memduh Tağmaç, Faruk Gürler, Muhsin Batur ve Celal Eyice o atmosferde karşıkonulmaz güçler gibiydi.

Muhtırayı yiyen Demirel AP genel başkanı...

Ecevit ise CHP genel sekreteriydi.

Ecevit, siyasi müdahaleye tepki gösterdi.

İnönü'nün askeri kabineye bakan vermesine karşı çıkıp, istifa etti.

Korkmayın, uzun uzun anlatacak değilim...

İki sonuç çıkarmak istiyorum:

Hayata bakın ki, muhtıracı komutanların hemen hepsi Hak'kın rahmetine kavuştukları halde...

Muhtıra yiyenlerden Demirel bugün Cumhurbaşkanı...

Ecevit ise başbakan...

Bu, atanmışların seçilmişlere stratejik üstünlüğünü gösteriyor.

Ama bir sonuç daha çıkıyor:

30 yıl sonra bile...

Ankara'daki siyasi dengeler yine aynı hassasiyetler üzerine kurulu...

Demokrasinin erdemleri açısından...

30 yılda katettiğimiz yol, pek de fazla sayılmaz...

Normal bir demokraside, "seçilmişler"le "atanmışlar" karşı karşıya gelmez ama bizde bu bilek güreşi asla bitmiyor...

Sistemde endişe edilecek bir yavaşlık ve tutukluk hakim...

Bilmiyorum:

Türkiye'nin sosyolojisi mi Ankara'yı şekillendiriyor?..

Yoksa, Ankara'nın siyasetleri mi Türkiye'yi hapsediyor?

Yoksa ikisi de mi doğru?..

Evrensel Livaneli
Sabah yazarı Zülfü Livaneli bu ayın 17'sinde New York'ta bir konser veriyor. Yunanlı Maria Faranduri ile birlikte... 40 dolarlık biletler iki hafta önceden tükendi. Hillary Clinton bile konsere gelecek...

Konseri Ahmet Ertegün sunuyor.

Livaneli'nin parçalarını Türk-Alman orkestrası seslendirecek...

Konserde, dünyanın en ünlü caz gitaristi Amerikalı Al Di Meola da yer alıyor.

Ayrıca Amerikalı ut virtüözü Ara Dinkçiyan da çalacak... Saksafon sanatçımız İlhan Erşahin ile birlikte...

Livaneli'nin sanatını hepiniz biliyorsunuz zaten...

Bütün bunları, uluslararası bir etkinlikteki Türkiye gururunu benimle paylaşmanız için yazdım...

Kaliteli varoluş ne kadar yüksek bir duygu!..

Ali Şen, organlarını bağışlayacakmış... Allah muhtaç etmesin ama Hıncal Uluç öleceğini bilse bu organları almaz...

Milliyet Gazetesi, "Erbakan bitti" diyor... Vallahi inanmam... Erbakan hoca ne yapar eder, yeniden siyaset sahnesindeki yerini alır...

Yeni Şafak gazetesi yazarı Fehmi Koru, "En çok sevdiğim gazete Hürriyet" demiş... Bu sevgi karşılıklı mı karşılıksız mı, o önemli...

Türklere bu yapılır mı?
Kürşat Kahramanoğlu isimli Türk, bir uluslararası "başarıya" imzasını koymuş... Ne kadar övünsek azdır... Başarı neymiş diyeceksiniz... Anlatayım:

Bir Uluslararası Gay ve Lezbiyenler Konfederasyonu varmış... Kürşat Bey, işte o konfederasyona başkan seçilmiş... Modern dünyada böyle şeyler oluyor... Ama Türk erkeğine de bu utanç yeter!..

Ahmet Bey neyi unuttu?
Ahmet Kaya, bölücülükten 3 yıl 9 ay hapis yedi. Benim içime sindiremediğim konu başka... Bu adam, yıllarca kendisine "devrimci süsü" verip, "Tabancamı unuttum helâda, başım belâda" diye türküler söyleyip, varoşlardaki yoksul gençleri kandırdı. Sonra bir gün "dağdakilere para lazım" dedi... Meğer helâda unuttuğu tabanca değil, insanlığıymış...

Akit Gazetesi dikkatine
Çiller'lerin "aile" gazetesi Öncü kapandı. Mali kriz falan hikaye, edecek küfür kalmadığındandır, da benim asıl söylemek istediğim farklı...

Öncü'de, kıvrak kalemiyle medyaya inanılmaz saldırılarda bulunan Canan Barlas'ın da gazetesi kapanmış oldu, serbest kaldı... Akit Gazetesi'nin iyiliğine bir önerim var: Arasalar medyaya bu derece düşman başka bir kalem bulamazlar... Neden Akit'te yazmasın Canan hanım? Bence Hüseyin Üzmez'e beş çeker!..