Ayılma süreci

Tarihin en verimli, en çalışkan meclisi, Türkiye'nin şu dönemde yakaladığı büyük şanstır. Ama kullanamıyoruz.

Ülkenin kaderi, çeyrek yüzyıldır tutsağı olduğumuz enflasyon zincirlerini kırmamıza bağlı. Ama meclis dahil Türkiye'nin bütün düşünen kafaları 5+5'e kilitlendi.

İstikrar, düzen değişikliğini güvence altına alacak ilkeler ve kurumlarla olur.

Ekonomik istikrar programı bu hedefte yapılmış doğru bir tercihtir. Ama Demirel'in ikinci kez seçilmesi şartına endekslenen istikrar arayışı zorlamaları, bu doğru tercihi zedeliyor.

Çünkü eylem, heyecan ve umutla beslenmesi gereken ekonomik istikrar programını teferruat konumuna itiyor.

Çok yanlış ve zararlı bir gidiş bu..
5+5'i garantiye almaya yönelik pazarlıklar uzadı. Sebep, Fazilet Partisi'nin aşırı istekleridir. Rejimi bölücülük ve irticaya karşı sigortalayan güvenceler Fazilet'i ilgilendirmiyor.

Onlar, irticanın odağı olsa da, Refah'ın devamı olduğu kanıtlansa da Fazilet'in kapatılması mümkün olmasın istiyor.

Çünkü Merve krizi sırasında Erbakan ile Fazilet'in Meclis Başkanvekili Hatipoğlu arasında geçen telefon konuşmasının bant çözümleri onları korkutuyor.

Pazarlığın uzaması, Demirel'i ikinci kez seçmek karşılığında ödenecek yüklü faturanın ayrıntıları konusunda insanları ayıltmaya başlamıştır.

Demirel'e bağlı istikrarın, astarı yüzünden pahalı bir hayal olduğunu görenler şimdi yeni tavırlar oluşturuyor.

Fazilet istediklerini alırsa anayasadaki laiklik, tecavüz suçlularının yattığı hapishane koğuşuna terkedilen bakireye dönecek..

Demirel 5 yıl daha uzarsa, yüksek yargı ve üniversiteler, tümüyle onun atadığı kişilerden oluşacak. Türkiye "Süleymanistan" olacak.. Bu yetkileri Demirel'den sonra kullanacak olan Cumhurbaşkanı nasıl biri olacak?

Fazilet'in "domuzdan kıl koparma" pazarlıkçılığı, mecliste daha önce oluşmuş mutabakatı eritmeye başlamıştır.

Küskünler hareketi ve Merve krizi, Fazilet'e hezimet yaşatan kışkırtmalardı. Yine aynı akibete uğramaları, "evdeki bulgurdan da olmaları" tehlikesini büyütüyor.

Fazilet tehlikeyi görmeli..
İktidar da bu sorunu kısa zamanda bir sonuca bağlayıp ülkenin asıl gündemine bir an önce dönmelidir.

Dostluk..
Başbakan Ecevit bu ay Hindistan'ı ziyaret edecek. Pakistan, bu ziyaretin kendilerini de kapsamasını istiyor.

Fakat Ecevit bu davete haklı olarak soğuk.

Çünkü Pakistan darbe yönetimi altında.

Pakistan Türkiye'nin geleneksel dostudur. Türkiye'deki darbeler bile Pakistan açısından bu dostluğu gölgelememiştir.

Şimdi aynı karşılığı bizden görmek istiyorlar.

Ama "dost kötü günde belli olur.."

Darbe yönetimine destek anlamına gelecek bir ziyaretin "dostluk" olmadığını Türkiye'nin göstermesi önemlidir.

Darbe dönemlerinde Avrupa'nın bize yaptığı baskı ve yönlendirme, şimdi bizim Pakistan'a yönelik borcumuzdur.

Ecevit Pakistan'a, ancak bir demokratikleşme programının açıklanmasını zorlamak şartıyla ve bu programı desteklemek amacıyla gitmelidir.