Telaþ þu; "Ne yapacaðýz?" Bu soru "Deprem olursa ne yapacaðýz?" biçiminde deðil, herkes evinin durumu nedeniyle soruyor bu soruyu.
Deprem olsun olmasýn, oturduðumuz ev saðlam mý? Saðlamsa mesele yok. Peki ya deðilse. O zaman depremde evi yýkýlanlarla ne farkýmýz kalacak? Bile bile çürük evde oturulmaz. Tamam da, evi terketmek çözüm mü? Yeni ve saðlam bir ev bulmak, ona para denkleþtirmek, taþýnmak, dile kolay, gerisi ne olacak?
Ýþte hepimizi saran korkunun temelinde aslýnda bu yatýyor galiba.
Önceki gün Reha Muhtar 11 yaþýnda bir çocuðun mektubunu milyonlarýn gözüne soktu. Çocuðun sorusu basitti: "Ne yapacaðýz?" Evet, bu çocuðun evi yýkýlmamýþ, aç ve açýkta deðil, ama belli ki oturduklarý ev saðlam deðil. O halde ne yapacaklar?
Reha Muhtar soruyu Devlet Bakaný Safter Gaydalý'ya aktardý. Gaydalý "kem küm" etti. Zaten söyleyecek bir þeyi de yoktu. Çünkü Düzce depremine hýzlý koþarak "dirilen!" devlet bu konuda bir çalýþma yapmamýþtý anlaþýlan.
"Herkes evini kontrol ettirmeliydi" fetvasý "geyik muhabbetinden" baþka bir þey deðildir. Elinizi vicdanýnýza koyun ve kendinize sorun, býrakýn 5-10 yýl önceyi, 5 ay önce ister trilyonluk villa, ister birkaç milyarlýk sosyal konut alan kim "bu ev depreme dayanabilir mi?" diye merak etti. Kimsenin aklýna böyle bir soru gelmez, bu çok normal.
Ama hükümetlerin bu riskten haberi vardý, herþeyi biliyorlardý, üç beþ oy uðruna insanlarýn çürük çarýk evlere yerleþmelerine ses etmediler, nasýl olsa bir þey olmazdý bizim þark kafasýna göre.
Ama oldu. Þimdi yetkililer "baktýrsaydýnýz evlerine" diyorlar, ki belki sorumluluktan kaçacaklar.
Kaçamazlar. O 11 yaþýndaki çocuða cevap vermek zorundalar.
Bugüne kadar pekçok sivil giriþimin öncülüðünü yapan, býkmadan usanmadan insanlarý uyaran Deniz Adanalý þimdi çok iyi. Hayata dönmenin mutluluðunu yaþarken, kendine gösterilen müthiþ ilginin de sevinci içinde.
Tanýyan tanýmayan, ama yaptýklarýný bilen yüzlerce kiþinin faks, telefon ve e-maillerle "geçmiþ olsun" dediði Deniz Adanalý "kurtulmasýný" bundan sonra yapmasý gereken pekçok iþe baðlýyor.
Adanalý ile konuþuyordum, "herkese teþekkür etmek istiyorum, ayrýca bir mesajým var" dedi. Ben de bu mesajý size aynen yansýtmak istiyorum: "Türkiye içinden ve dýþýndan bana eriþen sevgili dostlarým, ilginize müteþekkirim. Oluþ þekliyle de kurtuluþ tarzýyla da inanýlmasý güç bir olaydan, dünyada daha yapmam gereken þeyler olduðu için kurtulduðuma inanýyorum."
Adanalý teþekkür mesajýný bir de sözle tamamlýyor:
"Söz veriyorum, tüm eðriliklere, özellikle trafikteki þehir magandalarýyla uðraþacaðým ve sevginize layýk olmaya çalýþacaðým."
AGÝT zirvezi nedeniyle Ýstanbul trafiði üç gün kabžs yaþayacak. Pekçok Ýstanbullu tepki göstererek "Bu eziyet neden?" diyor.
Açýkçasý baþka çare yok. Dünyanýn en önemli liderlerini aðýrlýyoruz. Onlarýn güvenliðini ve rahatýný düþünmek zorundayýz. Bu nedenle üç gün sabretmek durumundayýz. Ýþleri nedeniyle Beþiktaþ, Taksim, Niþantaþý çevresine gitmek zorunda olanlara toplu ulaþým araçlarýný ya da taksileri tavsiye ediyorum. Þu üç gün içinde özel araçlar trafiðe çýkmazsa, kabžs yaþamaktan da kurtuluruz.
