Yine tıkandık

İSTANBUL'da yaşamın büyük ölçüde kilitlenmesi için afetlere gerek yok; iki damla yağmur bu işe yetiyor.

DÜN sabah, öyle bardaklardan boşanırcasına değil, "mevsim normalleri"ne uygun şekilde yağan yağmur altında, Göztepe'den İkitelli'ye 3 saatte gelebildik. Bunun nedeni arapsaçına dönmüş trafikti.

BU mevsimde yağmur yağması kadar doğal bir şey olamaz; yağmaması anormaldir. Dünyanın her yerinde, bu mevsimlerde yağmur yağar. Ama hiç bir çağdaş batılı kentte, zamanı geldiği için yağan yağmurlar yüzünden trafiğin allak bullak olduğunu göremezsiniz. Oralarda trafik yağmurda da her zamanki akışındadır.

BİZDE neden böyle oluyor? Çünkü yollar bakımsız, çukur-çamur.. Sonra İstanbul'un yolları ve trafik düzeni bu kadar çok sayıda aracı kaldırmıyor. Toplu taşımacılık altyapısı son derece zayıf ve ilkel olduğu için herkes özel araçlarıyla yollara düşüyor; eğer hava da yağışlıysa dün bizim başımıza geldiği gibi, bilemedin 1 saatlik mesafeye 3 saatte ulaşılıyor. Trafik kurallarına da uymuyoruz. Herkes kendi şeridinde ilerlese daha düzgün akacağından kuşku bulunmayan trafiği durmadan şerit değiştirip birbirimizi sollayarak çıkmaz sokağa çeviriyoruz.

MEVSİM normallerindeki bir yağmurun İstanbul'a her zaman yaşattığı bu trafik kaosu, kaygı verici bir durumu da gözler önüne seriyor. Maazallah İstanbul önemli bir afetle karşılaşsa, günlük yaşamdaki bu disiplinsizlik, kuralsızlık, insanın insana saygısızlığı kimbilik başımıza ne işler açacak.

DEPREM gerçeğiyle yaşamak zorunda olduğumuzu artık hepimiz biliyoruz. Bu gerçek doğrultusunda önlemler almak, bilinçlenmek zorundayız. Bazı şeyler var ki devletten, hükümetten, belediyeden bekleyemeyiz. Günlük yaşamın içerisinde birbirimize saygılı olmayı, birbirimizin "kentli hakları"na riayet etmeyi kendimiz başarmalıyız.

ÖRNEĞİN trafikte bencillik etmekten, anayollarda ikide bir şerit değiştirip önümüzdeki araçları sollamaktan vazgeçmeliyiz. Çağdaş batılı ülkelerde olduğu gibi İstanbul'da da trafik, "mevsim normallerindeki yağmur" altında, normal seyrinde akabilmeli.

BU bilince ve olgunluğa, içinde bulunduğumuz günlerin kritik özelliği doğrultusunda hiç vakit geçirmeden erişmek mecburiyetindeyiz.