Çivilendik!
Ekonomiden sorumlu bakan önce, "Evet evet çok sıkıştık yatırdık" diyor... Sonra "hayır hayır yatırmadık..." diye laf çeviriyor.
Dön dolaş...
Gözün kör olsun para.
Savulun çıplaklık geliyor. Deprem için dışardan ve içerden toplanan paraların memur maaşlarına yatırılmış olması temelde bir değişiklik yaratmaz. Önünde sonunda bütün paralar "Devletin Havuzu"nda toplanıyor. Deprem yardımını şimdi memur maaşına yatırır, sonra topladığı vergiden zelzelede evi yıkılanlara yardım yapar.
Önemli olan para.
Para varsa yemek kolay...
Zaten çivilendik. Devletin topladığı para iki kaleme mıhlandı. Devletin topladığı para sadece iki kalemde yenilip, tüketiliyor.
Faiz ödemeleri...
Maaş ödemeleri...
Yatırım yok. Büyüme yok. Bütün para faiz ödemeleri ile maaş ödemelerine gidiyor. Faiz ödemesi belli... 2000 yılında devlet 22,5 katrilyon vergi toplamayı hedefliyor. Fakat ödemek zorunda olacağı faiz 20 katrilyon lira.
22,5 katrilyon vergi topla.
20 katrilyonu faize öde...
Deniz bitti!
***
Borcun yüksek olması bir yana faizlerin de çılgınca olması en büyük sorun. Devlet 335 günlük borçlanma için yüzde 125 faiz ödemek zorunda kalıyor. Oysa devlet önümüzdeki yıl "enflasyonu yüzde 25'e indirmek" üzere IMF ile anlaşıp bütçe yapmaya çalışıyor.
Faiz yüzde 125...
Enflasyon hedefi yüzde 25.
Bu bir soygun...
Ama elden ne gelir.
Türkiye çivilendi.
Yapılan hesaplara göre, 1998 yılında devlet Hazine Bonosu borçlarına karşılık yüzde 27 oranında enflasyondan arındırılmış faiz ödemiş. Uzmanlar, "Hiç bir ekonomi bu kadar yüksek reel faize dayanamaz" diyorlar. Prof. Özer Ertuna'nın yaptığı hesaplamaya göre, devletin borç bulmak için fazladan ödediği faiz 5 milyar dolar civarına geldi dayandı. Ve bu paranın çok önemli bir bölümü de yabancı yatırımcılara gidiyor.
5 milyar dolar...
Soygun çok büyük...
Türkiye devleti bu büyük soygunun kıskancına girmemiş olsaydı bu parayla 100 bin depremzedenin her birine 20 milyar liralık yardım yapılabilirdi.
***
Fakat devlet...
Soygun kıskacına girdi.
Çivilendi, mıhlandı...
10 yıldır yapısal değişimi yapmadı. Şimdi dönüyor dolaşıyor sorun para bulmaya geliyor.
Eski bakan kendini kurşunluyor.
Yeni bakanın dili dolaşıyor.
Güngör Uras'ın geçen gün sergilediği rakamlara göre, Türkiye'nin 2000 yılında ödemesi gereken dış borç toplamı 43 milyar dolar.
Devletin eli mahkum...
Girdi çıktı yapacak...
Yeni borç bulacak.
Eski borcu ödeyecek...
Devlet 43 milyar dolar yeni borç bulamazsa, içerden Türk Lirası borçlanmaya gidecek. İçerden borçlanmaya kalkınca da faizler fırlayacak. Faizler fırlayınca bütün hedefler tutmayacak. Devletin kaynakları tükenecek, yeniden para bulmaya çıkacak.
Dönüyor dolaşıyor.
Gözün kör olsun para...
Özellikle dış para...
Hükümet; Ecevit ve Bahçeli, bu yüzden IMF ile anlaşıyorlar. Anlaşmak zorundalar. Enflasyonu gerçekten yüzde 25'e indirmek istiyorlarsa hem IMF ile anlaşarak bir yandan 4-5 milyar dolar yardım almak, bu yardımın yaratacağı rahatlıkla daha az soyularak yeni dış borçlar bulmak ve bu arada da içerde devlet harcamalarını gerçekten kısarak kısır döngüyü bir yerinden kırmak zorundalar.
Kısır döngü...
Yüksek faiz.
Yüksek döviz.
Yüksek enflasyon.
Yüksek dış borç.
Yüksek bütçe açığı.
Yüksek ahlâksızlık.
Yüksek işsizlik.
Yüksek soygun.
İçi kof bankacılık sistemi.
Hepsi birbirini besliyor. Bu kısır döngüyü bir yerinden kırmak için Ecevit ile Bahçeli, IMF ile anlaştılar. Dolayısıyla bu hükümetin en iyi yaptığı şey; IMF ile anlaşması oluyor. Kısır döngüyü bir yerinden kırma niyetiyle yola çıkmış bulunuyorlar.
Niyet iyi...
Uygulamayı göreceğiz.
2000 yılında çok bağırtı olacak.
